Όταν οι γυναίκες έδωσαν μάχες για να μπορούν να κολυμπούν όπως οι άντρες

To 1910 η επανάσταση στην κολύμβηση ήταν γεγονός. Σύμφωνα με το νόμο οι γυναίκες στην Αμερική και την Αγγλία δεν...
επιτρεπόταν να μπουν στο νερό χωρίς να καλύπτουν τα άκρα τους σε μια βαριά "κολυμβητική στολή» που ζύγισε ...100 κιλά.
Όμως οι γυναίκες ήθελαν να κολυμπούν ελεύθερες, να ανταγωνίζονται τους άντρες, ακόμα και να είναι
ναυαγοσώστες.

Οι γυναίκες πρωτοπόροι κολύμβησης, οι πρώτες κολυμβήτριες ήταν πολύ κοντά με τις σουφραζέτες και η παρουσία τους στις πισίνες ήταν κάτι αντίστοιχο με την παρουσία τους στις κάλπες. «Η ελευθερία των γυναικείων σωμάτων στην κολύμβηση συνέβαλε στην πολιτική ελευθερία ώστε να επιδιωχθεί η ψήφος των γυναικών στη δεκαετία του 1910», γράφει η Linda Borish, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Western Michigan. Ο αγώνας των γυναικών για πρόσβαση στο νερό ήταν ένας τύπος σιωπηρής πολιτικής δράσης. Αλλά μερικές φορές η κολύμβηση έγινε ρητά πολιτική, συνδέεται άμεσα με την υποστήριξη του δικαιώματος των γυναικών να ψηφίζουν.

Στη δεκαετία του 1910, οι γυναίκες κολυμβήτριες άρχισαν να δημιουργούν πρωταθλήματα και αργότερα τον Σύνδεσμο Κολύμβησης Γυναικών (WSA) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας από τους πρώτους αγώνες τους ήταν να κερδίσουν το δικαίωμα να φορούν μαγιό που δεν θα  ζυγίζει βαριά.

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1900, η ​​Annette Kellerman, η «αυστραλιανή γοργόνα», ήταν πρωτοπόρος φορώντας ένα νέο στυλ κοστουμιού κολύμβησης: Αντί να φορέσει κάλτσες, μια φούστα και παπούτσια στο νερό, κολύμπησε με γυμνές γάμπες. Ήταν μια αρχή αλλά οι ενώσεις κολύμβησης επέμεναν πως οι γυναίκες πρέπει να αγωνίζονται καλυμμένες από τους ώμους μέχρι τα ακροδάχτυλα των ποδιών. Ήταν μια αστεία εικόνα. Οι γυναίκες έπρεπε να ντυθούν για να μπουν στη θάλασσα και στο νερό.

Η Charlotte Epstein, ένα από τα πιο ενεργά μέλη του Συνδέσμου και ιδρυτής της WSA, ήταν αυτή με την πιο δυνατή φωνή που πίεσε ώστε να γίνουν αγώνες πρωταθλήματος για τις γυναίκες και να τους επιτραπεί να φορούν κοστούμια που θα τις βοηθούσαν να μετακινούνται πιο γρήγορα μέσα στο νερό. Υποστήριξε ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να αγωνιστούν σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων, όχι μόνο σε μικρά σπριντ και να παίζουν πόλο. Ήταν αυτή που δημιούργησε το WSA ως εθνική οργάνωση που θα μπορούσε να δώσει στις γυναίκες το δικαίωμα να κολυμπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Οι γυναίκες έπρεπε να πολεμήσουν τις συμβάσεις προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στον αθλητισμό, να πολεμήσουν για τα ίδια θέματα γύρω από την κοινωνική τάξη και τους πολιτιστικούς ρόλους που τους είχαν επιβληθεί» γράφει η συγγραφέας Jenny Landreth στο Swell: A Waterbiography.

Το 1914, οι Βρετανίδες σουφραζέτες οργάνωσαν μια πλωτή πομπή σκαφών στη Serpentine, μια λίμνη στο Hyde Park του Λονδίνου, για να στηρίξουν τα αιτήματά τους: να μπορούν να κολυμπούν ελεύθερα και να ψηφίζουν. Σε μια συγκεκριμένη στιγμή έβγαλαν τα ρούχα τους και έμειναν με τα κοστούμια μπάνιου. Φυσικά, συνελήφθησαν, όσες δεν πρόλαβαν να βουτήξουν μέσα στο νερό και να κολυμπήσουν.

-->
Η πολιτική και σωματική ελευθερία των γυναικών άλλαζε καθώς ο 20ος αιώνας έφτανε στη δεύτερη δεκαετία του. Είχε πέσει ο σπόρος από κάποιες γυναίκες και είχε γίνει η αρχή. Η κολύμβηση ήταν ένα βήμα προς την απελευθέρωση.

Φωτογραφίες: Βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου
Πηγή
Από το tro-ma-ktiko

loading...