Ποιος ήταν άραγε ο Ιωάννης Πετρώφ;

Επειδή οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στην περιοχή και παίζεται ένα ύποπτο παιχνίδι στη Χερσόνησο του Αίμου, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να δοθεί στο ελληνικό και διεθνές κοινό το υπέροχο αυτό έργο του Ρώσου φιλέλληνα Πετρώφ. Σιγά - σιγά μέσα μου είχε ωριμάσει η ιδέα ότι έπρεπε να ανατυπωθεί σε χιλιάδες αντίτυπα, να βρεθεί στα χέρια των συμπατριωτών μου για να παραδειγματισθούν και να δουν πως ένας ξένος, αλλά στην πραγματικότητα τόσο Έλληνας στο πνεύμα, αγωνίσθηκε χρόνια για να
δείξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την τεράστια προσφορά της στον εκπολιτισμό της ανθρωπότητας μέσω των πνευματικών της τέκνων.

Πίστευα πως είναι ντροπή για μας τους Έλληνες να αγνοούμε τον Ιωάννη Πετρώφ, αυτόν τον μεγάλο Ρώσο φιλέλληνα, ο οποίος αγωνίσθηκε επί δεκαετίες για να αποδείξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας σε μια εποχή, που αυτή βρισκόταν υπό τον Τουρκικό ζυγό και τα σύνορα του ασθενικού ελληνικού κράτους έφθαναν μέχρι τη Θεσσαλία.
Χρόνια με βασάνιζε η σκέψη ότι έπρεπε να αναστηθεί, να τιμηθεί και να πάρει μια θέση με χρυσά γράμματα ανάμεσα στους ανθρώπους που αγάπησαν το Ελληνικό Πνεύμα.
Ξεφυλλίζοντας τα κείμενα του βιβλίου του, αναρωτιόμουν, πώς είναι δυνατόν να βρίσκονται καταχωνιασμένα και εξαφανισμένα, περιμένοντας τους ερασιτέχνες της ιστορικής έρευνας για να εμφανισθούν και όχι τους επαγγελματίες ιστορικούς ή άλλους σοφούς.
Μάταια έλεγε ο Ρήγας Φεραίος - Βελεστινλής (Αντώνης Κυρίτσης ή Κυριαζής) στο «Πολίτευμά» του (άρθρο 4): «Ένας ξένος φιλόσοφος ή τεχνίτης Ευρωπαίος, οπού αφήση την πατρίδα του και έλθη να κατοικήση εις την Ελλάδα, με σκοπόν να μεταδώση την σοφίαν του ή την τέχνην του, όχι μόνον να θεωρείται ως καθαυτό πολίτης, αλλά και ο πλέον σοφός Ελληνικός κάλαμος να γράψη την ιστορίαν της ζωής του».
Επειδή οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στην περιοχή και παίζεται ένα ύποπτο παιχνίδι στη Χερσόνησο του Αίμου, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να δοθεί στο ελληνικό και διεθνές κοινό το υπέροχο αυτό έργο του Ρώσου φιλέλληνα Πετρώφ.
Σιγά - σιγά μέσα μου είχε ωριμάσει η ιδέα ότι έπρεπε να ανατυπωθεί σε χιλιάδες αντίτυπα, να βρεθεί στα χέρια των συμπατριωτών μου για να παραδειγματισθούν και να δουν πως ένας ξένος, αλλά στην πραγματικότητα τόσο Έλληνας στο πνεύμα, αγωνίσθηκε χρόνια για να δείξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την τεράστια προσφορά της στον εκπολιτισμό της ανθρωπότητας μέσω των πνευματικών της τέκνων.
Η συντονισμένη προσπάθεια να φανεί, ότι η Μακεδονία και οι κάτοικοί της δεν έχουν καμμία σχέση με τους Έλληνες, ξεκινά αρκετά παλιά.
Πολλοί θ' αναρωτηθούν τι χρειάζεται σήμερα η απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας, εφ' όσον ετοιμάζεται μια «νέα εποχή» ειρήνης, κατάργησης συνόρων και δημιουργίας οικουμενισμού.
Οι λόγοι που οδήγησαν στην επανέκδοση είναι αφ’ ενός να καταρρεύσει το ψεύδος που θέλει τη Μακεδονία ξένη προς την Ελλάδα και αφ’ ετέρου να δείξει το δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε, ν’ αγωνισθούμε για να επικρατήσει στον κόσμο η Ελληνοχριστιανική Οικουμενικότητα.
Γιατί το βιβλίο ξεχειλίζει από το Ελληνικό και Χριστιανικό Πνεύμα, που ανέκαθεν είχαν σκοπό, κατ’ άρχάς τον εκπολιτισμό της ανθρωπότητας και αργότερα τον εκχριστιανισμό. Ήταν οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, παρ’ όλο που πονηρά μυαλά προσπάθησαν να τα παρουσιάσουν ως αντίθετα, πλαστογραφώντας, εξαφανίζοντας βιβλία, παρερμηνεύοντας κείμενα, καίγοντας βιβλιοθήκες, κρατώντας στην αμάθεια και στην εξαθλίωση τους ανθρώπους και καταδιώκοντας τους αγωνιστές.
Μπορεί η πονηριά, η πανουργία, η κτηνωδία αιώνων, η διαστρέβλωση και το ψέμα να έκαμψαν και να αποπροσανατόλισαν, όμως πλησιάζει η μέρα που θα λάμψει η αλήθεια. Το Ελληνικό Πνεύμα ανά τους αιώνες υπερασπίσθηκε την Αρετή, το Αγαθό, το Καλό, τον Πολιτισμό, τη Γνώση και την Ελευθερία. Αυτό το κατάλαβαν οι εχθροί της Αλήθειας και συγκέντρωσαν τα πυρά τους για να το σβήσουν, γιατί πίστεψαν ότι χτυπώντας το θα νικούσαν και θα περνούσαν τα πονηρά σχέδιά τους.
Ήρθαν στιγμές που φάνηκε ότι οι Έλληνες χάνονταν, νικιόταν, αδρανούσαν, παραδίνονταν, διαλύονταν, όπως και σήμερα. Όμως αυτό ήταν μεγάλο λάθος, γιατί αυτή η ψεύτικη εικόνα που παρουσίαζαν ήταν μια ανάγκη για να διατηρηθεί ο σπόρος μέχρι να φθάσει η κατάλληλη ώρα να καρπίσει.

-->
Ο πρώτος που παρουσίασε παραποιημένα στοιχεία ήταν ο Ιάκωβος Φαλμεράϋερ στο γνωστό έργο του «Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων» (1835), όπου επιλέγοντας ορισμένα αποσπάσματα από Βυζαντινούς ιστοριογράφους και χρονογράφους, διατύπωσε τη θεωρία, ότι δεν υπάρχουν πια Έλληνες στην Ελλάδα και ειδικά στη Μακεδονία μετά την εισβολή των Σλάβων, των Τούρκων, των Αβάρων, των Γότθων κ.λπ.
Επειδή το θέμα μας όμως είναι αρκετά σημαντικό θα χρειαστεί να επανέλθουμε.
----------------
ΠΗΓΗ  Ιωάννου Πετρώφ του εκ Μόσχας Ιστορικοεθνολογικός Άτλας της Μακεδονίας, Τεύχος Α΄ (Έργον Ε΄)
Από το sakketosaggelos

loading...