Δεν τον έβλεπαν περίεργα τον αστυφύλακα στην γειτονιά εκείνα τα χρόνια.
Θα έλεγα φιλικές σχέσεις είχαν και αυτός τους γνώριζε με τα καλά τους και τα άσχημά τους.
Πόλιτσμαν τον έλεγαν και τον χαιρετούσαν ...
Μετά τον εμφύλιο δύσκολα χρόνια αριστεροί δεξιοί στο φόρτε και οι πρώτοι φοβισμένοι όσοι δεν είχαν πάει για "παραθέριση".
Αυτοί δεν είχαν
υπογράψει μετάνοια και αποκύριξη του σφυροδρέπανου...άλλη βλακεία αυτή λές και με την υπογραφή γινότανε εθνικόφρων...άλλος τίτλος χαζομάρας αυτός.
Τέλος πάντων....
Ο πολιτσμάνος όμως βοηθούσε και αριστερούς και δεξιούς γιατί τους γνώριζε
και ζούσε ανάμεσά τους στην γειτονιά ή σαν εργένης στο τμήμα
της περιοχής ή σε κάποια κάμαρα αυλής παντρεμένος.
Και μαζευόντουσαν στα σπίτια και πίνανε κανένα κρασί αφήνοντας τα πολιτικά
για άλλους.
Δύσκολα χρόνια ....έβλεπες να γυρίζουν πίσω στα σπίτια τους φαντάροι αλλά και εξόριστοι με τις στολές και να κυκλοφορούν με αυτές γιατί δεν είχαν άλλα ρούχα.
Και άντε να βρούν δουλειά χωρίς σύσταση....
Ο πολιτσμάνος και εκεί βοηθούσε για καμμιά καλή κουβέντα.
Θα έκανε την βόλτα του στην νυκτερινή βάρδια και από τα καπηλειά της περιοχής για έλεγχο....της κοινής ησυχίας.
Έπιναν τα ποτηράκια τους και άρχιζαν το τραγούδι και άνοιγαν τα πατζούρια
απέναντι και διαμαρτυρόντουσαν στον πολιτσμάνο που περνούσε.
Η σειρά ήταν η προφορική σύσταση στον κάπελα...την επόμενη φορά η γραπτή
στο "επίσημο σημειωματάριο"που είχε στην τσέπη και στην συνέχεια το παρέδιδε στον αξιωματικό υπηρεσίας για να το αντιγράψει στο βιβλίο συμβάντων.
Η τρίτη φορά θα ήταν η μήνυση για διατάραξη της κοινής ησυχίας κάτι πολύ σπάνιο όμως.
Η εγκληματικότητα τότε δεν είχε καμμία σχέση με την σημερινή....καυγάδες
δι΄ασήμαντον αφορμήν....κανένας τεκές....κανένα κουμαρτζίδικο (ζάρια)...
κανένας "όμορφος" (νταβατζής) που θα σκαμπίλιζε καλντεριμιτζού που δεν του τα έφερε σωστά....
Υπήρχε και η άλλη όψη της Αστυνομίας θα ισχυριστεί κάποιος...
ναι υπήρχε αλλά δεν ήταν η πλειοψηφία.
-->
Θα έλεγα φιλικές σχέσεις είχαν και αυτός τους γνώριζε με τα καλά τους και τα άσχημά τους.
Πόλιτσμαν τον έλεγαν και τον χαιρετούσαν ...
Μετά τον εμφύλιο δύσκολα χρόνια αριστεροί δεξιοί στο φόρτε και οι πρώτοι φοβισμένοι όσοι δεν είχαν πάει για "παραθέριση".
Αυτοί δεν είχαν
υπογράψει μετάνοια και αποκύριξη του σφυροδρέπανου...άλλη βλακεία αυτή λές και με την υπογραφή γινότανε εθνικόφρων...άλλος τίτλος χαζομάρας αυτός.
Τέλος πάντων....
Ο πολιτσμάνος όμως βοηθούσε και αριστερούς και δεξιούς γιατί τους γνώριζε
και ζούσε ανάμεσά τους στην γειτονιά ή σαν εργένης στο τμήμα
της περιοχής ή σε κάποια κάμαρα αυλής παντρεμένος.
Και μαζευόντουσαν στα σπίτια και πίνανε κανένα κρασί αφήνοντας τα πολιτικά
για άλλους.
Δύσκολα χρόνια ....έβλεπες να γυρίζουν πίσω στα σπίτια τους φαντάροι αλλά και εξόριστοι με τις στολές και να κυκλοφορούν με αυτές γιατί δεν είχαν άλλα ρούχα.
Και άντε να βρούν δουλειά χωρίς σύσταση....
Ο πολιτσμάνος και εκεί βοηθούσε για καμμιά καλή κουβέντα.
Θα έκανε την βόλτα του στην νυκτερινή βάρδια και από τα καπηλειά της περιοχής για έλεγχο....της κοινής ησυχίας.
Έπιναν τα ποτηράκια τους και άρχιζαν το τραγούδι και άνοιγαν τα πατζούρια
απέναντι και διαμαρτυρόντουσαν στον πολιτσμάνο που περνούσε.
Η σειρά ήταν η προφορική σύσταση στον κάπελα...την επόμενη φορά η γραπτή
στο "επίσημο σημειωματάριο"που είχε στην τσέπη και στην συνέχεια το παρέδιδε στον αξιωματικό υπηρεσίας για να το αντιγράψει στο βιβλίο συμβάντων.
Η τρίτη φορά θα ήταν η μήνυση για διατάραξη της κοινής ησυχίας κάτι πολύ σπάνιο όμως.
Η εγκληματικότητα τότε δεν είχε καμμία σχέση με την σημερινή....καυγάδες
δι΄ασήμαντον αφορμήν....κανένας τεκές....κανένα κουμαρτζίδικο (ζάρια)...
κανένας "όμορφος" (νταβατζής) που θα σκαμπίλιζε καλντεριμιτζού που δεν του τα έφερε σωστά....
Υπήρχε και η άλλη όψη της Αστυνομίας θα ισχυριστεί κάποιος...
ναι υπήρχε αλλά δεν ήταν η πλειοψηφία.
Γι αυτήν θα τα πούμε άλλη φορά....
Και όλα αυτά σε μια Αθήνα που προσπαθούσε να καθαρίσει τις στάχτες και τα αποκαϊδια δύο απανωτών πολέμων.
Από το pisostapalia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου