Όπως διαβάζουμε στο livescience.com, τη δεκαετία του 1940, ένας βιολόγος που έδρευε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ με το όνομα Aristides Leão διεξήγαγε μια σειρά από μάλλον ενοχλητικά πειράματα σχετικά με τον θάνατο στον εγκέφαλο σε υποκείμενα κουνελιών.
Ο Leão έκανε τα ζώα ασυνείδητα και τα υπέβαλε σε διάφορους εγκεφαλικούς τραυματισμούς όπως η εφαρμογή ηλεκτρικών σοκ, διεισδύοντας στον
εγκέφαλό τους γυάλινες ράβδους ή κόβοντας το αίμα από τις μεγάλες αρτηρίες τους.
Όλο τον καιρό, ο Leão παρακολουθούσε την ηλεκτρική δραστηριότητα στους εγκεφάλους των ζώων με ηλεκτρόδια. Σημείωσε ότι η ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο σταμάτησε πρώτα στο τραυματισμένο σημείο και μέσα σε πέντε λεπτά από τον τραυματισμό, αυτή η εξάντληση της ηλεκτρικής δραστηριότητας εξαπλώθηκε σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου πριν τελικά πεθάνει το ζώο.
Φυσικά, αυτό δεν είναι το είδος του πειράματος που είναι εύκολο να διεξαχθεί σε ανθρώπους πέρα από ειδικές περιπτωσιολογικές μελέτες. Στην πιο πρόσφατη μελέτη σχετικά με τους εγκεφάλους των ανθρώπων που πεθαίνουν, εμπλέκονται δύο άντρες: ένας ασθενής σαράντα επτά ετών που υπέστη σοβαρές βλάβες στον εγκέφαλο όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε χτυπήθηκε από ένα τρένο και έναν πενήντα επτά ετών για τον οποίο πιστεύεται ότι έπεσε από τις σκάλες.
Είναι πιθανό ότι και οι δύο αυτοί άντρες υπέστησαν τέτοιες ακραίες βλάβες στον εγκέφαλό τους, όπου τα αρχικά στάδια της ηλεκτρικής αποστράγγισης είχαν ήδη συμβεί πριν από την εφαρμογή των ηλεκτροδίων στον εγκέφαλό τους. Ωστόσο, οι επιστήμονες που εργάζονται στο project ήταν σε θέση να συγκεντρώσουν δεδομένα σχετικά με την τελική κατάθλιψη της ηλεκτρικής δραστηριότητας πριν από τον θάνατο του εγκεφάλου.
Οι εγκέφαλοι που πεθαίνουν σιωπούν μέσα σε ένα Σκοτεινό Κύμα «Διάχυσης της Κατάθλιψης»
Νευρολογικές μελέτες στο παρελθόν έχουν βρει ότι οι νευρώνες λειτουργούν με τη χρήση των φορτισμένων ιόντων. Αυτά τα ιόντα χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ηλεκτρικές ανισορροπίες μεταξύ τους και του άμεσου περιβάλλοντός τους, δημιουργώντας μικρές διαταραχές οι οποίες ορίζονται ως νευρολογικά σήματα. Προκειμένου να διατηρηθεί αυτή η δραστηριότητα, τα εγκεφαλικά κύτταρα απαιτούν μεγάλη ποσότητα οξυγόνου και χημικής ενέργειας που προέρχεται από την κυκλοφορία του αίματος.
Ωστόσο, μόλις ο οργανισμός πεθάνει και αυτός ο αγωγός είναι κλειστός, οι νευρώνες κάνουν μια σύντομη προσπάθεια να κατακρατήσουν τους πόρους που έχουν μένοντας σιωπηλοί. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όλοι οι νευρώνες στον εγκέφαλο συμμετέχουν ταυτόχρονα σε αυτή τη συμπεριφορά. Αργότερα, όταν τα κύτταρα καταναλώσουν όλα τα χημικά τους αποθέματα, η ηλεκτρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο σταματά εντελώς με ένα αργό κύμα εξάπλωσης
Οι συντάκτες της μελέτης σημειώνουν ότι αυτή τη στιγμή σηματοδοτείται ο τελικός ρυθμός της λειτουργίας του εγκεφάλου σε έναν ασθενή που πεθαίνει. Ωστόσο, επισημαίνουν ότι αυτό δεν είναι απαραιτήτως η στιγμή του αληθινού θανάτου σε όλες τις περιπτώσεις.
Οι έρευνες που χρησιμοποιούν ζώα, στο παρελθόν έχουν βρει ότι εάν το αίμα και το οξυγόνο επιστρέψουν στα κύτταρα του εγκεφάλου αρκετά γρήγορα μετά το κύμα εξαπλώσεως, τότε οι νευρώνες μπορούν να ξαναρχίσουν τη δράση τους. Αλλά, αν αυτό δεν συμβεί μέσα σε λίγα λεπτά, τότε φαίνεται να επιτυγχάνεται ένα στάδιο που ονομάζεται «σημείο δέσμευσης» το οποίο δεν μπορεί να αντιστραφεί.
Από το diadrastika
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου