Εκείνα τα χρόνια τα παιδιά έπαιζαν με τις γκαζές που τις λέγανε και γιαλένια...με τους βόλους που ήταν χωμάτινοι....αλλά και με τα χαρτάκια ή χαπαχούπες. Τα αγοράζανε από τα ψιλικατζίδικα τότε που η εικοσάρα ...το πενηνταράκι... η δραχμούλα είχαν πρόσωπο γιατί είχαν κάποτε ....τα ανταλάσανε λοιπόν μεταξύ τους αλλά και παίζανε με αυτά τον δικό τους παιδικό "τζόγο". Όχι τίποτα το περίεργο....είχαν αριθμούς και
έριχνε ο ένας έριχνε ο άλλος και όποιος είχε ίδιο με το τελευταίο νούμερο τα έπαιρνε όλα. Έκαναν και ανταλαγές στα διπλά τους... -Σου δίνω Καρέζη δώσε μου Κακαβά... Οι ήρωες του Ελληνικού κινηματογράφου κυριαρχούσαν αλλά και οι ποδοσφαιριστές...
-->
έριχνε ο ένας έριχνε ο άλλος και όποιος είχε ίδιο με το τελευταίο νούμερο τα έπαιρνε όλα. Έκαναν και ανταλαγές στα διπλά τους... -Σου δίνω Καρέζη δώσε μου Κακαβά... Οι ήρωες του Ελληνικού κινηματογράφου κυριαρχούσαν αλλά και οι ποδοσφαιριστές...
-Δώσε μου Νεστορίδη να σου δώσω Σιδέρη... Αργότερα με τα Κλασσικά τα Εικονογραφημένα βγήκαν και χαπαχούπες με την Νήσο των Θησαυρών....συμπλήρωνες την σειρά και έπαιρνες δώρο μια δερμάτινη μπάλα....μεγάλη υπόθεση τότε όταν είχες την δυνατότητα να έχεις μόνο το λαστιχένιο τόπι
Από το pisostapalia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου