Πληροφορίες και περιγραφές φέρνουν στο φως πράγματα και συνθήκες που δεν ταιριάζουν με την γνώμη και την άποψη ειδικών. Πολλές φορές τα στοιχεία που συνθέτουν αυτές τις «ειδήσεις» έχουν «χαθεί». Κατά συνέπεια δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ψήγματα αλήθειας σε αυτές…
Αν υποθέσουμε ότι άνδρες με γιγαντιαίο ανάστημα κάποτε περπατούσαν σε αυτόν τον πλανήτη, τότε θα έπρεπε να βρούμε
κάποιους από τους σκελετούς τους. Υπάρχουν, βέβαια, εκείνοι που λένε ότι έχουν βρεθεί σκελετοί πολύ μεγάλου μεγέθους, αλλά αργότερα «χάθηκαν» ή εξαφανίστηκαν.
Σύμφωνα με τον Ellen Lloyd στο ancientPages.com, το 1879, ένα περίεργο άρθρο που γράφτηκε από τον κ. Older εμφανίστηκε στην Ιστορία της κομητείας Cattaraugus (History of Cattaraugus County) της Νέας Υόρκης. Πόσο από την ιστορία είναι αλήθεια ή υπερβολή είναι σήμερα αδύνατο να πούμε, ωστόσο είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και ενδεχομένως να μπορεί να ρίξει φως στο μυστηριώδες αρχαίο παρελθόν της Αμερικής.
Είναι μια ιστορία για έναν νεαρό που έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη. Αυτό που βρήκε μέσα σε ταφικό ανάχωμα έκανε μια τέτοια εντύπωση στον εαυτό του που δεν θα μπορούσε ποτέ να το ξεχάσει και 61 χρόνια αργότερα μετά το γεγονός, έφτιαξε ένα αντίγραφο του αξιοσημείωτου ευρήματος.
Το 1876, ο Charles Huntington ανασκάπτει μια ανασκαφή ενός λόφου-τύμβου μαζί με τους γείτονές του. Μέσα στον λόφο-τάφο βρήκαν σκελετούς αρχαίων γιγάντων. Ήταν κρυμμένοι μέσα σε ένα Druid Barrows (χειράμαξα Δρυίδη Ιερέα), ένα κωνικό τάφο που περιβαλλόταν από ένα χαντάκι ή τάφρο. Αυτός ο τύπος ταφής μπορεί να βρεθεί τόσο στα βρετανικά νησιά όσο και στην κοιλάδα του Οχάιο.
Στην Ελλάδα, αυτούς τους τεχνητούς λοφίσκους ή γήλοφους τους ονομάζουμε «τούμπες» ή «μαγούλες» και συνήθως καλύπτουν κάποια λείψανα από την αρχαιότητα. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί και ως τάφοι.
Το άρθρο που δημοσίευσε η Ιστορία της Κομητείας Cattaraugus έγραφε:
«Περίπου δύο μίλια νότια του χωριού Rutledge, στην πόλη Connewango, στην θέση lot No. 45, σε ένα σημείο περίπου εξήντα ράβδων ανατολικά του Connewango Creek και κοντά στην κατοικία του Norman Ε. Cowen, ανακαλύφθηκαν από τους αρχικούς σκαπανείς αυτού του τμήματος ένα ανάχωμα της τάφρου, σχεδόν κυκλικής μορφής, και έχοντας μια ολόκληρη περιφέρεια 170 πόδια. Το ύψος του αναχώματος ήταν περίπου 12 πόδια. Ο κ. Cheney μίλησε για αυτό το έργο ως έχοντας την εμφάνιση να κατασκευάζεται με το χαντάκι έξω από το ανάχωμα όπως στο Druid Barrows.
»Μέσα στο ανάχωμα ανακαλύφθηκαν 9 ανθρώπινοι σκελετοί, οι οποίοι είχαν ταφεί σε καθιστή στάση και σε κανονικά διαστήματα του χώρου, με τη μορφή κύκλου και στραμμένοι προς ένα κοινό κέντρο. Οι σκελετοί ήταν τόσο «φτωχοί» ώστε να καταρρέουν κατά την έκθεση στην ατμόσφαιρα, αλλά είχαν όλοι πολύ μεγάλο μέγεθος. Ένας μηρός (ο μεγαλύτερος που βρέθηκε εκεί) είχε 28 ίντσες σε μήκος (περίπου 70 εκατοστά).
»Κατά την εξέταση, «γράφει ο κ. Older,» Αποδείχτηκαν ολόκληροι σκελετοί, αφού είχαν τοποθετηθεί εκεί σε βάθος 3 ή 4 πόδια. Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό αυτών των σκελετών ήταν οι τεράστιες αναλογίες τους. Σε σύγκριση με το δικό μου ανάστημα και τη σωματική του μορφή, πρέπει να ήταν πράγματι γίγαντες».
Τι συνέβη με αυτούς τους αρχαίους σκελετούς; Μήπως έβαλε το «χεράκι» του το Ινστιτούτο Smithsonian, το οποίο ανάμεσα σε άλλα φαίνεται πως είχε την εντολή να καταστρέφει οστά γιγάντων; Ανήκαν αυτοί οι σκελετοί σε πραγματικούς γίγαντες; Αν ναι, ποιοι ήταν και από πού προέρχονταν;
Αυτά είναι ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε για την ιστορία της Βόρειας Αμερικής στην αρχαιότητα.
Σημ. Η έγχρωμη φωτογραφία εξωφύλλου είναι από ινδιάνικη μαγούλα, τούμπα.
diadrastika
Από το thesecretrealtruth
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου