Προς τιμήν, λοιπόν, του Halloween και των τρομακτικών ιστοριών που το συνοδεύουν, είπαμε να
μπούμε και εμείς στο κλίμα και να ψάξουμε λίγο παραπάνω για τις γυναίκες φαντάσματα που αρκετοί υποστηρίζουν ότι "ζουν ανάμεσά μας". Αντέχουμε;
μπούμε και εμείς στο κλίμα και να ψάξουμε λίγο παραπάνω για τις γυναίκες φαντάσματα που αρκετοί υποστηρίζουν ότι "ζουν ανάμεσά μας". Αντέχουμε;
Brown Lady of Raynham Hall
Πιστεύεται ότι είναι το πνεύμα της Lady Dorothy Walpole (1686–1726), η οποία ήταν η δεύτερη γυναίκα του γνωστού για τον βίαιο χαρακτήρα του, πολιτικού Charles Townshead. Λέγεται πως η Lady Dorothy απάτησε τον σύζυγό της και τότε εκείνος την κλείδωσε στην εξωτική κατοικία του, το Raynham Hall.
To 1726 πέθανε, φυλακισμένη στο σπίτι και ξεκινώντας από τα Χριστούγεννα του 1835, αρκετοί έχουν ισχυριστεί πως είδαν το πνεύμα της Dorothy να εμφανίζεται μπροστά τους, στην κατοικία, φορώντας ένα καφέ φόρεμα. Έτσι, το φάντασμα απέκτησε το όνομα Brown Lady of Raynham Hall (η καφέ κυρία του Raynham Hall).
Η καφέ κυρία έγινε ένα από τα πιο διάσημα φαντάσματα της Μεγάλης Βρετανίας, όταν δύο φωτογράφοι από το περιοδικό Country Life, ισχυρίστηκαν ότι την είδαν και τη φωτογράφησαν (φωτογραφία, πάνω) στις σκάλες της κατοικίας της. Η φωτογραφία των δύο φωτογράφων δημοσιεύθηκε στο περιοδικό στις 26 Δεκεμβρίου του 1936 και προκάλεσε σάλο.
Μία άλλη αξιοσημείωτη "συνάντηση" είναι εκείνη ενός επισκέπτη ο οποίος είπε πως είδε μέχρι και το πρόσωπο της Brown Lady, ενώ ένας άλλος φωτογράφος ισχυρίστηκε πως την είδε να κατευθύνεται προς αυτόν, όταν ο ίδιος έσπασε μία κορνίζα με τη φωτογραφία της.
Bloody Mary
Ποια ήταν τελικά η Ματωμένη Μαρία; Γύρω από αυτό το όνομα υπάρχουν αμέτρητες φήμες και έχουν φτιαχτεί πολλές ιστορίες. Οι πιο φημισμένες εκδοχές είναι ότι ήταν μία μάγισσα ή μία άτυχη γυναίκα που έπεσε θύμα μιας αποτρόπαιας δολοφονίας από κάποιον ξένο ή τον εραστή της.
Άλλοι πιστεύουν πως πίσω από τη Ματωμένη Μαρία κρύβεται η βασίλισσα της Αγγλίας Mary I, η οποία πράγματι χαρακτηρίστηκε μετά τον θάνατό της, το 1558, ως Bloody, επειδή κατά τη βασιλεία της ήταν υπεύθυνη για σωρεία εκτελέσεων Προστεσταντών.
Το βέβαιο είναι ότι ο σχετικός μύθος σχετικά με το φάντασμά της (όποια κι αν ήταν αυτή) λέει πως αν σβήσουμε τα φώτα, ανάψουμε ένα κερί και πούμε το όνομά της 3 φορές μπροστά από τον καθρέφτη, τότε η ίδια θα εμφανιστεί μπροστά μας.
Αν και αρχικά, ο θρύλος έλεγε ότι εμφανίζεται σε ανύπαντρες γυναίκες για να τους φανερώσει τον μελλοντικό άνδρα τους ή αν θα πεθάνουν πριν παντρευτούν, σήμερα οι πιο γνωστές παραλλαγές του είναι πιο "σκοτεινές". Αναλόγως εκδοχής, η Bloody Mary μπορεί να εμφανιστεί σαν μάγισσα ή φάντασμα καλυμμένη με αίμα και να είναι καλή ή κακή, ρίχνοντάς κατάρες και κλέβοντας ψυχές.
Αν τολμάμε, τότε ίσως μάθουμε ποια γυναίκα είναι η διαβόητη Bloody Mary. Εναλλακτικά, μπορούμε να απολαύσουμε ένα ομώνυμο κοκτέιλ στην υγειά της (και στην ηρεμία μας).
Kuchisake – onna
Υπάρχει μία φρικιαστική γυναίκα η οποία πρωταγωνιστεί στους αστικούς μύθους της Ιαπωνίας. Λέγεται ότι δολοφονήθηκε από τον άνδρα της και επέστρεψε στη Γη ούσα πλέον ένα τρομακτικό, κακό πνεύμα, με γυναικεία μορφή και σκεπασμένο πρόσωπο λόγω δυσμορφίας (κομμένο στόμα).
Πλέον, η Kuchisake - onna, την οποία ο θρύλος λέει ότι σκότωσε ο άνδρας της όταν έμαθε ότι τον απατά, κόβοντας με το σπαθί του το πρόσωπό της από τη μία άκρη του στόματός της ως την άλλη και ρωτώντας την "Ποιος θα σε βρει όμορφη τώρα;", λέγεται ότι βγαίνει στους δρόμους και κυνηγάει παιδιά. Αν τα πιάσει, βγάζει τη μάσκα και τα ρωτάει "με βρίσκεις όμορφη;".
Και στις δύο απαντήσεις -ναι ή όχι- τα παιδιά δεν έχουν τύχη. Αν απαντήσουν ναι, η Kuchisake - onna θα τα σημαδέψει στο πρόσωπο, για να της μοιάζουν. Αν απαντήσουν όχι, θα τα σκοτώσει.
Ο θρύλος είναι παλιός, αλλά επανήλθε στην επικαιρότητα το 1979 και από τότε επιμένει. Μάλιστα, όταν οι φήμες αυτής της ιστορίας επανακυκλοφόρησαν στο τέλος της δεκαετίας του 1970, ο φόβος που έσπειρε αυτή η ιστορία ήταν τόσο μεγάλος ώστε αρκετά σχολεία να μην επιτρέπουν στα παιδιά μετά το σχολείο να επιστρέφουν σπίτι μόνα, αλλά μόνο αν περπατούσαν σε γκρουπ για ασφάλεια.
Anne Boleyn
H Anne Boleyn παντρεύτηκε τον βασιλιά της Αγγλίας Henry VII το 1533 και έγινε βασίλισσα. Μαζί του έκανε μία κόρη, τη βασίλισσα Elizabeth I. Έπειτα ακολούθησαν τρεις αποβολές μέχρι που o Henry ξεκίνησε να φλερτάρει με την Jane Seymour.
Κάτω από αδιευκρίνιστους λόγους, στις 19 Μαΐου του 1536, η Boleyn αποκεφαλίστηκε στον Πύργο του Λονδίνου. Κατηγορήθηκε για μοιχεία, αιμομιξία και μαγεία, αλλά λέγεται ότι ο πραγματικός λόγος που οδήγησε τον βασιλιά να δώσει την εντολή ήταν η απογοήτευσή του για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να του "δώσει" έναν γιο.
Από τότε, πολλοί θρύλοι σχετικά με το πού έχει ταφεί (η ίδια ή τα μέλη της) έχουν κυκλοφορήσει, ενώ αρκετοί άνθρωποι έχουν ισχυριστεί πως είδαν το φάντασμά της να κυκλοφορεί στο Hever Castle, στο Bickling Hall, στην εκκλησία Salle, στο Marwell Hall και στον Πύργο του Λονδίνου.
H πιο διάσημη και ανατριχιαστική περιγραφή μίας συνάντησης με το φάντασμα της Anne Boleyn είναι εκείνη του Στρατηγού του Βρετανικού Στρατού J.D. Dundas, από το 1864. Ο Στρατηγός κατέθεσε ενόρκως ότι είδε έναν άνδρα της βασιλικής φρουράς, ο οποίος φύλαγε σκοπιά έξω από τα δωμάτια όπου κρατούνταν η πρώην βασίλισσα, να προσεγγίζεται από μία "λευκή γυναικεία φιγούρα η οποία γλιστρούσε προς το μέρος του".
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Στρατηγού, ο στρατιώτης έμοιαζε να συμπεριφέρεται περίεργα και προσπάθησε μάλιστα, να μαχαιρώσει τη φιγούρα με την ξιφολόγχη του, αλλά μόλις όρμηξε προς το μέρος της πέρασε από μέσα και λιποθύμησε. Εκατό χρόνια αργότερα, το 1960, όταν ο συγγραφέας W. S. Pakenham-Walsh πέθανε, διαπιστώθηκε ότι στο ημερολόγιό του ισχυριζόταν πως είχε συνομιλίες με την Boleyn για 30 χρόνια.
The Headless Nun
H ιστορία γύρω από τη Headless Nun (ακέφαλη μοναχή) έχει επίσης πολλές εκδοχές, αλλά όλες έχουν τις ρίζες τους στο 1700, όταν ευγενείς Γαλλίδες είχαν σταλεί στον Καναδά για να γίνουν μοναχές.
Λέγεται πως ένας τρελός κυνηγός έπιασε μία μοναχή και της έκοψε το κεφάλι, ενώ μία άλλη εκδοχή λέει ότι η μοναχή ήξερε τον δρόμο για έναν θησαυρό και επειδή δεν τον έδειχνε σε δύο ναύτες, τότε την αποκεφάλισαν.
Πλέον το ακέφαλο πνεύμα της περιφέρεται κάπου στον Καναδά, αναζητώντας το κεφάλι του, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να αναπαυθεί. Μάλιστα, υπάρχουν τουριστικές διαδρομές που οδηγούν τουρίστες στην περιοχή όπου λέγεται πως η Ακέφαλη Μοναχή κυκλοφορεί.
Bell Witch
Το πραγματικό όνομα της Bell Witch λέγεται πως είναι Kate Batts. Η ιστορία λέει ότι ζούσε στο Τενεσί το 1800. Κοντά στην κατοικία της έμενε ο John Bell, με τον οποίο καβγάδιζαν συχνά και άσχημα.
Όταν η Kate Batts πέθανε, το 1817, το πνεύμα της στοίχειωσε το σπίτι του γείτονά της και προσπάθησε μεταξύ άλλων, να σκοτώσει τα παιδιά του, να δηλητηριάσει τον ίδιο, ενώ έκανε αντικείμενα και οικιακά σκεύη μέσα στο σπίτι να πετούν. Ο θρύλος λέει ότι σήμερα περιφέρεται στη σπηλιά "Bell Witch Cave", κοντά στο κτήμα των Bell, από όπου και η παραπάνω φωτογραφία.
Ένας από τους πιο γνωστούς ανθρώπους που έχουν ισχυριστεί ότι η Bell Witch υπάρχει στα αλήθεια είναι ο έβδομος πρόεδρος των ΗΠΑ, Andrew Jackson, ο οποίος επιχείρησε να εξερευνήσει την ιστορία και όταν έφτασε στο σπίτι των Bell τρόμαξε τόσο πολύ, ώστε τράπηκε σε φυγή.
Theodosia Burr
H Theodosia Burr (1783 - 1813), κόρη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Aaron Burr και σύζυγος του κυβερνήτη της Νότιας Καρολίνας, Joseph Alston, έζησε -δυστυχώς- μέσα στη θλίψη. Ο πατέρας της δικάστηκε για προδοσία και η ίδια έχασε το παιδί της από ελονοσία, όταν εκείνο ήταν 10 χρονών.
Την Πρωτοχρονιά του 1812, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο για να συναντήσει τον πατέρα της στη Νέα Υόρκη. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του και χάθηκε στη θάλασσα χωρίς να αφήσει κανένα απολύτως ίχνος. Από τότε το φάντασμα της Theodosia λέγεται πως εμφανίζεται συχνά στους ταξιδιώτες, θρηνώντας ή στα λίγα μέρη όπου ήταν ευτυχισμένη.
Ο τραγικός χαμός της και η παρομοίως θλιβερή ζωή της εμπνέουν έως και σήμερα. Για παράδειγμα, το μιούζικαλ - φαινόμενο, Hamilton, κάνει αναφορά στην τραγική της ιστορία, με το τραγούδι Dear Theodosia.
Γυναίκες φαντάσματα, ιστορίες φανταστικές... Ή μήπως όχι;
Από το pathfinder
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου