του πρώτου έτους.
Ο κ Τσακαλώτος χτες στη Βουλή, επιχειρώντας να διαψεύσει ότι το πλεόνασμα που έχει η κυβέρνηση και «μοιράζει» είναι αποτέλεσμα υπερφορολόγησης (όπως ειλικρινά τουλάχιστον ομολόγησε ο υφιστάμενός του κ Χουλιαράκης) υποστήριξε ότι προέρχεται από μια άλλη πολιτική!
Το δράμα για το λαό είναι ότι αυτή η άλλη πολιτική που διαφήμισε ο κ Τσακαλώτος οδηγεί κατ ευθείαν στα βράχια. Η πολιτική της επιδοματοποίησης της κοινωνίας. Για πολύ απλούς λόγους:
Για να έχεις πλεόνασμα να μοιράζεις, πρέπει να έχεις από κάπου να το εισπράττεις. Οι εισπράξεις του ταμείου γίνονται από δύο πλευρές. Από τη φορολόγηση και από την απόδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Οι πηγές αυτές πάλι, είναι δύο ειδών: Οι δημόσιες επενδύσεις και οι ιδιωτικές.
Βάζοντας αυτά τα παγκόσμια δεδομένα μαθητών πρώτης λυκείου (ίσως και μικρότερης) στην ελληνική πραγματικότητα έχουμε τα εξής:
1. Οι δημόσιες επενδύσεις της Ελλάδας έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο μετά από διαρκή απαίτηση της τρόικας και με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και 7 χρόνια. Γιατί η τρόικα θέλει στην καλύτερη περίπτωση να σταματήσει η ρεμούλα μεσαζόντων- εργολάβων με το κράτος, που κάνει τα έργα να κοστίζουν το πενταπλάσιο. Και στη χειρότερη γιατί θέλει τα έργα να γίνονται από ιδιωτικές εταιρίες ή δικούς της κρατικούς φορείς, προσδοκώντας σ αυτό που κάνει κάθε κατακτητής σε κατεχόμενη χώρα: Άρμεγμα του πλούτου της.
Το παραγόμενο αποτέλεσμα τέτοιων επενδύσεων πάει κατά κύριο λόγο στις έδρες των εταιριών και λιγότερο στο κρατικό ταμείο εξ αιτίας των λεόντειων συμφωνιών που υπογράφουν οι κυβερνήσεις. Επιπλέον, οι παραγόμενες υπηρεσίες είναι συχνά πολύ ακριβές για τους ιθαγενείς.
Στη χώρα μένει το εισόδημα και οι φόροι των κατοίκων που βρίσκουν δουλειά σ αυτές. Μέχρι σήμερα εισόδημα ντροπής με υπέρογκους φόρους.
2. Οι ιδιωτικές επενδύσεις στη χώρα είναι σχεδόν σε μηδενικό επίπεδο εξ αιτίας του ελληνικού δημόσιου δαίδαλου, της αρνησιδικίας, της αφερεγγυότητας των κυβερνητών, της έλλειψης γνώσεων από τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, της υπερφορολόγησης, του ασταθούς φορολογικού νομικού πλαισίου.
Ακόμα και η συμμετοχή στο χρηματιστήριο είναι στο ναδίρ, με πλήρη αδιαφορία του ξένου κεφαλαίου για συμμετοχή στις ελληνικές επιχειρήσεις.
Από τα πιο πάνω γίνεται σαφές και στους πιο αδαείς ότι εισόδημα από επενδύσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές, δεν υπάρχει στο ορατό μέλλον μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως θέλει να διατυμπανίζει ο άλλος οικονομικός υπουργικός αστέρας εξ Αμερικής κ Παπαδημητρίου. Γιατί, απλούστατα, οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτε από οικονομία. Ξέρουν αυτό που ξέρουν και τα παιδάκια. Δηλαδή:
Έχεις 3,5 εκ. εργαζόμενους και 2,5 εκ. συνταξιούχους. Χρειάζεται να βγάλεις έσοδα 11 δις ευρώ για τις ανάγκες του κράτους. Θέλεις να αγοράσεις και κάμποσες ψήφους για το άμεσα μέλλον, που θα στοιχίσουν άλλα 2 δις. Σύνολο 13 δις. Φορολογείς τα 6 εκ. πολίτες με τόσο τον καθένα ώστε να εισπράττεις 18 δις για να’ χεις και σεντούκι προεκλογικό!
Αυτός είναι ο απλός πρωτόγονος τρόπος που λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση. Και σαν γενικό κράτος, αλλά και στους επί μέρους τομείς. Έτσι… παράγει πλούτο!! Το βλέπουμε κάθε μέρα και το ζούμε.
Το πρόβλημα αυτής της πολιτικής δημοτικού σχολείου είναι ότι χωρίς έσοδα από πλουτοπαραγωγικές πηγές κάνεις τους κατοίκους φτωχότερους. Έχουν όλο και λιγότερο μισθό και μικρότερη σύνταξη. Επομένως, περιορίζεται διαρκώς και το ταμείο από όπου αντλείς έσοδα. Μέχρι που δεν θα έχεις από πού να πάρεις για τις ανάγκες του κράτους. Ακόμα κι αν κερδίσεις και τις επόμενες εκλογές.
Φυσικά, γι αυτό το πρωτόγονο σύστημα, που η κυβέρνηση θέλει να το βαφτίζει κι όλας ταξικό, αναδιανεμητικό, κοινωνικό και ό,τι άλλη αρλούμπα της περνάει από το κεφάλι, δεν χρειάζεται καμιά κυβέρνηση και κανένας υπουργός. Εκατό μαθητές λυκείου να βάλεις να κάνουν διαιρέσεις για να βγάλουν τα έσοδα, θα το κάνουν και μάλιστα καλύτερα.
Γιατί οι νέοι είναι άδολοι και γι αυτό δίκαιοι. Ούτε θα κοροϊδέψουν τους συνταξιούχους ότι τους χαρίζουν τα λεφτά που τους χρωστάνε, ούτε θα φτωχαίνουν τους πάντες, λέγοντάς τους ότι τους πλουτίζουν. Και θα ντρέπονται κι όλας γι αυτό που θα κάνουν. Δεν θα κομπάζουν, πουλώντας τη ληστεία για κοινωνική πολιτική και την ασχετοσύνη για ευρυμάθεια. Από την οποία διδάσκονται οι Ευρωπαίοι, όπως είπε, ο υπουργός της σαρανταποδαρούσας.
Να αποδομείς τις αρλούμπες των κυβερνητικών στελεχών είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Αλλά, είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις γιατί αυτοί ανοίγουν και κλέβουν όλες τις εκκλησίες. Όλων.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
Liberal
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου