ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΕΣ

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια συνάντηση που είχα πριν λίγα χρόνια σε ένα δάσος που ήμουν για κατασκήνωση, ελεύθερο camping, μακριά από τον κόσμο και τα αστικά πεδία.
Εκεί λοιπόν στη σιωπή, εκεί που έχεις χρόνο να γαληνέψεις, να σκεφτείς, να γευτείς την αρμονία της φύσης και εν τέλει να ακούσεις τον Θεό μέσα στην προσευχή, εκεί ένα απόγευμα παρουσιάστηκαν μπροστά μου από το πουθενά δύο γέροντες με το ράσο
δεμένο στη μέση κι είχαν μαζί τους και ένα μικρό παιδί που μόλις άρχιζε να βγαίνει το χνούδι για μουστάκι στο πρόσωπό του· θα ταν γύρω στα 12 ή 13 ετών, κι αυτό με δεμένο ράσο στη μέση.  Δεν σας κρύβω ότι ξαφνιάστηκα από το θέαμα, μέσα μου όμως επικρατούσε απόλυτη γαλήνη. Οι γέροντες ήταν με μακριά μούσια και μαλλιά, άγιες μορφές στην όψη, σαν αυτές που βλέπουμε σε βυζαντινές εικόνες αγίων.

Δεν τους ρώτησα ούτε πώς βρέθηκαν εκεί που ήμουν, ούτε το πώς ξαφνικά παρουσιάστηκαν, αλλά παρέμενα σιωπηλός όπως με είχαν βρει. Κοιταχτήκαμε για λίγη ώρα στα μάτια και μετά έλυσα τη σιωπή μου: «ευλογείτε» τους είπα κι αμέσως χαμογέλασαν.
«Ο Κύριος» απάντησε ο ένας.
«Ήρθαμε να σου πούμε μια ιστορία που θα σου φανεί πολύ χρήσιμη στο μέλλον», είπε ο δεύτερος, ενώ το παιδί δεν μιλούσε.
Κι ο γέροντας συνέχισε: «η βυζαντινή σημαία με τον δικέφαλο αετό ήταν πάντοτε κόκκινη, αλλά όταν έπεσε η Πόλη ήταν τέτοιο το μίσος των Τούρκων και των Εβραίων εναντίον των Ελλήνων που βεβήλωσαν και τη σημαία αυτή, ουρώντας κυριολεκτικά πάνω της κατά χιλιάδες. Έκτοτε παρουσιάζεται αυτή η σημαία και με κίτρινο χρώμα και στα βιβλία και όπου αλλού. Η ουσία όμως δεν είναι στο πώς παρουσιάζεται η σημαία, αλλά στο τι συμβολίζει».

Όπως καταλαβαίνετε είχα μείνει άφωνος με τα όσα άκουγα, αλλά ο νους μου λειτούργησε αστραπιαία και αμέσως σκέφτηκα το Ταλμούδ (το ιερό βιβλίο των Εβραίων), εκεί που μιλά για κόπρανα και ούρα, λέγοντάς τους «μιλάτε για την εντολή του Ταλμούδ «οι χριστιανοί θα βράζουν μέσα σε καυτά κόπρανα και ούρα».
«Ναι παιδί μου» μου απάντησε ο γέροντας.
«Δες την κοινωνία που ζεις και δες με τι τρόπο το κάνουν», συμπλήρωσε, ενώ η πίκρα ζωγραφίστηκε στα πρόσωπά τους αναλογιζόμενοι τα δεινά που ζουν σήμερα οι Έλληνες. Μετά από λίγο χαιρετηθήκαμε και έφυγαν από το μονοπάτι.
Κόπρανα για νόμους και ούρα για πνεύμα, και δείτε σήμερα αυτοί που μας εξουσιάζουν τι νόμους φτιάχνουν και τι παιδεία μας δίνουν… Πολύ μακριά από το ελληνικό πνεύμα της ανύψωσης του Ανθρώπου και της Ανθρωπιάς που δίδαξε ο Χριστός. Νόμοι που μόνο σκοπό έχουν τη συνεχή υποδούλωσή μας, να βλέπουμε ένα καρότο που ποτέ δεν θα μας αφήσουν να πιάσουμε, ενώ η παιδεία μας είναι τουλάχιστον σατανική, για να μην εκφραστώ χειρότερα. Εσείς γονείς ανοίξτε τα βιβλία των παιδιών σας, εσείς όλοι σκεφτείτε πώς όλες οι ανωμαλίες είναι νόμιμες σήμερα και με τις ευλογίες κάποιων που τολμούν να ονομάζονται «Ιερά Σύνοδος» ή «Αρχιεπισκοπή» ή «Μητρόπολη» τάδε… Το ερώτημα είναι τίνος θεού όταν έχουν τον λαό δούλο του σκότους;

-->
Ο κήπος της Εδέμ είμαστε εμείς στα χέρια των Εβραίων.
Socratesnios
Από το katohika

loading...