Ένα δημοσίευμα παλιάς εφημερίδας ή περιοδικού, όπου εν μέσω άλλων κειμένων κάνει μια περίεργη αναφορά λέγοντας ότι ο δημοφιλής Καθηγητής Νικόλαος Δαμαλάς, που έζησε τον 19ον αιώνα, δεν ήταν μόνον υποστηρικτής της ένωσης της Παλαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθόδοξη Εκκλησία.. Οι διαλέξεις του ήταν πολυπληθείς και υποστήριζε τη γραμματική και ιστορική ερμηνεία των Γραφών, ενώ διακήρυττε την κοινωνική και ηθική σημασία της
θρησκευτικής επιστήμης!...
ΑΣ διαβάσουμε πρώτα ένα βιογραφικό σημείωμα:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1842, έχοντας καταγωγή από την Χίο. Από την ηλικία των 16 ετών σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια του Έρλανγκεν (όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας το 1863), της Λειψίας και του Λονδίνου. Όταν επέστρεψε, διορίστηκε έκτακτος καθηγητής (1867) και αργότερα τακτικός (1872) στην έδρα της ερμηνευτικής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρέμεινε στη θέση αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του.
Διετέλεσε 4 φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής (1873-1874, 1883-1884, 1887-1888 και 1891-1892) ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1878-1879 υπήρξε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα συνέδρια και διετέλεσε βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο το διάστημα 1876-1877. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 1892.
Ήταν υποστηρικτής της ένωσης της Παλαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθόδοξη. Οι διαλέξεις του ήταν πολυπληθείς και υποστήριζε τη γραμματική και ιστορική ερμηνεία των γραφών, ενώ διακήρυττε την κοινωνική και ηθική σημασία της θρησκευτικής επιστήμης. Έγραψε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων και τα εξής:
Τη δογματική διατριβή «Περί άρχων».
«Περί των σχέσεων της Αγγλικανικής Εκκλησίας προς την Ορθόδοξον», 1867
«Επαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην»..
«Ερμηνεία των τριών πρώτων Ευαγγελίων»
«Ορθόδοξος χριστιανική κατήχησις»
Επίσης, την περίοδο 1881-1889 εξέδωσε τους τρεις τελευταίους τόμους των Κατάλοιπων Κοραή.
Εννοείται ότι μιλάμε για τον καθηγητή Νικόλαο Δαμαλά (φωτογραφία), για τον οποίο ένα έντυπο της εποχής («Καζαμίας του 1886») έγραφε τα εξής περίεργα:
Τα συμπεράσματα ασφαλώς και ανήκουν στον αναγνώστη.
Ωστόσο, πέραν του αν η παραπάνω εφημερίδα (ή περιοδικό) μιλάει με τρόπο εύθυμο ή σοβαρό, αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε κάτι που αναγράφουμε μέσα στο δίτομο έργο μας «Ελληνικός Χριστιανισμός» και «Χριστιανικός Ελληνισμός»:
«Στις σελίδες που ακολουθούν ο αναγνώστης θα βρει όλους σχεδόν τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που έζησαν προ Χριστού και οι οποίοι έχουν φιλοσοφήσει πράγματα τα οποία αναπτύσσονται εν πολλοίς και στην Αγία Γραφή!
Πρέπει ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσωμε το γεγονός ότι, στην παρούσα εργασία, αναφερόμεθα αποκλειστικά σε φιλοσόφους και όχι, για παράδειγμα, σοφιστές (για τους οποίους ο Αριστοτέλης δεν έτρεφε και τόση μεγάλη εκτίμηση), τους ρητοροδιδάσκαλους, τους σοφούς ή άλλους στοχαστές, για τους οποίους ο γράφων ετοιμάζει ειδική εργασία.
-->
θρησκευτικής επιστήμης!...
ΑΣ διαβάσουμε πρώτα ένα βιογραφικό σημείωμα:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1842, έχοντας καταγωγή από την Χίο. Από την ηλικία των 16 ετών σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στα πανεπιστήμια του Έρλανγκεν (όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας το 1863), της Λειψίας και του Λονδίνου. Όταν επέστρεψε, διορίστηκε έκτακτος καθηγητής (1867) και αργότερα τακτικός (1872) στην έδρα της ερμηνευτικής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρέμεινε στη θέση αυτή για το υπόλοιπο της ζωής του.
Διετέλεσε 4 φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής (1873-1874, 1883-1884, 1887-1888 και 1891-1892) ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1878-1879 υπήρξε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα συνέδρια και διετέλεσε βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο το διάστημα 1876-1877. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 1892.
Ήταν υποστηρικτής της ένωσης της Παλαιοκαθολικής Εκκλησίας με την Ορθόδοξη. Οι διαλέξεις του ήταν πολυπληθείς και υποστήριζε τη γραμματική και ιστορική ερμηνεία των γραφών, ενώ διακήρυττε την κοινωνική και ηθική σημασία της θρησκευτικής επιστήμης. Έγραψε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων και τα εξής:
Τη δογματική διατριβή «Περί άρχων».
«Περί των σχέσεων της Αγγλικανικής Εκκλησίας προς την Ορθόδοξον», 1867
«Επαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην»..
«Ερμηνεία των τριών πρώτων Ευαγγελίων»
«Ορθόδοξος χριστιανική κατήχησις»
Επίσης, την περίοδο 1881-1889 εξέδωσε τους τρεις τελευταίους τόμους των Κατάλοιπων Κοραή.
Εννοείται ότι μιλάμε για τον καθηγητή Νικόλαο Δαμαλά (φωτογραφία), για τον οποίο ένα έντυπο της εποχής («Καζαμίας του 1886») έγραφε τα εξής περίεργα:
Τα συμπεράσματα ασφαλώς και ανήκουν στον αναγνώστη.
Ωστόσο, πέραν του αν η παραπάνω εφημερίδα (ή περιοδικό) μιλάει με τρόπο εύθυμο ή σοβαρό, αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε κάτι που αναγράφουμε μέσα στο δίτομο έργο μας «Ελληνικός Χριστιανισμός» και «Χριστιανικός Ελληνισμός»:
«Στις σελίδες που ακολουθούν ο αναγνώστης θα βρει όλους σχεδόν τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που έζησαν προ Χριστού και οι οποίοι έχουν φιλοσοφήσει πράγματα τα οποία αναπτύσσονται εν πολλοίς και στην Αγία Γραφή!
Πρέπει ευθύς εξ αρχής να ξεκαθαρίσωμε το γεγονός ότι, στην παρούσα εργασία, αναφερόμεθα αποκλειστικά σε φιλοσόφους και όχι, για παράδειγμα, σοφιστές (για τους οποίους ο Αριστοτέλης δεν έτρεφε και τόση μεγάλη εκτίμηση), τους ρητοροδιδάσκαλους, τους σοφούς ή άλλους στοχαστές, για τους οποίους ο γράφων ετοιμάζει ειδική εργασία.
Για κάθε φιλόσοφο υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα, ορισμένες παρατηρήσεις του γράφοντος και η παραπομπή των φιλοσοφικών ιδεών ή εννοιών του υπό εξέτασιν φιλοσόφου στην Αγία Γραφή…»
Από την ιστοσελίδα του κ. Άγγελου Σακκέτου
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου