Η σχέση τους ήταν περίεργη από την αρχή.
Ως παιδιά μεγάλωσαν σε ένα μικρό χωριό όπου ήταν οι μοναδικοί μαύροι. Τις απέρριψαν και τις χλεύασαν, ποτέ δεν έγιναν φίλες με άλλα παιδιά και κατέληξαν να γίνουν αχώριστες.
Με τον καιρό, ανέπτυξαν τη δική τους γλώσσα που κανένας άλλος δεν κατανοούσε και μιλούσαν μόνο μεταξύ τους. Η οικογένειά τους ανησύχησε τόσο πολύ που οι γονείς αποφάσισαν να τις
χωρίσουν και να τις στείλουν σε διαφορετικά οικοτροφεία. Αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα – όταν επανενώθηκαν, ήταν ακόμα πιο αχώριστες από ποτέ.
Όταν επέστρεψαν μαζί, άρχισε να γράφουν ιστορίες απίστευτα βίαιων εγκλημάτων, και τελικά κατέληξαν να διαπράξουν εγκλήματα στην πραγματική ζωή, συμπεριλαμβανομένων εμπρησμών και κλοπών. Οι ζωές τους ήταν άσκοπες και βαριόντουσαν. Η June έγραψε στο ημερολόγιό της: «Δεν υπάρχουν φίλοι. Δεν υπάρχει τίποτα να κάνω. Τίποτα για να γεμίσω τις κενές ώρες…»
Οι δίδυμες είχαν διαγνωστεί ως ψυχοπαθείς και στάλθηκαν στο Ψυχιατρείο Broadmoor, ένα διαβόητο ίδρυμα στο Ηνωμένο Βασίλειο που στέγαζε μερικούς από τους πιο διάσημους εγκληματίες της χώρας. Έμειναν σε δύο ξεχωριστά δωμάτια, αλλά οι νοσηλευτές συχνά έβλεπα τις δίδυμες να κάθονται στην ίδια ακριβώς περίεργη θέση. Μερικές μέρες, η June έτρωγε λαίμαργα και η Jennifer λιμοκτονούσε, και όλα αυτά χωρίς να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ο δεσμός τους ήταν παράξενος και ισχυρός. Πριν σταλθούν στη φυλακή, είχαν προσπαθήσει ακόμη και να σκοτώσουν η μία την άλλη. Η June προσπάθησε να στραγγαλίσει την αδελφή της με ένα καλώδιο τηλεφώνου και γ Jennifer προσπάθησε να πνίξει την June στο ποτάμι. Εντέλει, συγχώρεσαν η μία την άλλη. Στη φυλακή, και οι δύο αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν, αλλά τελικά άρχισαν να πιστεύουν ότι η μία έπρεπε να πεθάνει για να ζήσει πραγματικά η άλλη.
Τους επισκέφθηκε η δημοσιογράφος Marjorie Wallace, η οποία έγραφε ένα βιβλίο γι “αυτές, και η Jennifer της είπε: «Marjorie, Marjorie, θα πρέπει να πεθάνω,» και όταν ρωτήθηκε γιατί, η Jennifer απάντησε, «Επειδή το αποφασίσαμε.»
Οι αδελφές τελικά προγραμματίστηκε να μεταφερθούν από το ίδρυμα Broadmoor σε άλλη εγκατάσταση πιο κοντά στην οικογένειά τους στην Ουαλία. Αλλά όταν έφτασαν στην κλινική, η Jennifer ήταν αναίσθητη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου πέθανε από οξεία καρδιακή πάθηση. Η νεκροψία της έδειξε ότι είχε πεθάνει από φυσικά αίτια και δεν υπήρχε καμία ένδειξη δηλητηρίασης ή εγκληματική πράξη.
Η June αργότερα είπε η αδελφή της δεν ένιωθε καλά την προηγούμενη μέρα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τη νέα κλινική. Είπε: «Η ομιλία της μπερδεμένη (…) Ήταν κουρασμένη και είπε ότι πέθαινε. Στη συνέχεια κοιμήθηκε έχοντας το κεφάλι της στην αγκαλιά μου, αλλά με τα μάτια της ανοικτά.».
Μετά το θάνατο της αδελφής της, η June δεν έδειξε εμφανή σημάδια πένθους. Έγραψε, «είμαι ελεύθερη, απελευθερώθηκα. Επιτέλους, η Jennifer έδωσε τη ζωή της για μένα.»
Έγραψε επίσης ένα ποίημα για την ταφόπλακα της Jennifer, που έχει ως εξής: « Κάποτε ήμασταν δύο / Οι δύο γίναμε ένα / Δεν είμαστε πλέον δύο / Μέσα από τη ζωή γίνε ένα / Αναπαύσου εν ειρήνη.»
Όποια και αν είναι η αιτία του θανάτου της Jennifer, η σχέση μεταξύ των δύο αδελφών είναι τρομακτική και συγκινητική ταυτόχρονα. Παρά την παραβατική τους συμπεριφορά, είναι δύσκολο να μην αισθανθεί κανείς συμπάθεια για τα δύο νεαρά κορίτσια που μεγάλωσαν ως απόβλητα και βρήκαν παρηγοριά η μία στην άλλη – στη ζωή και στο θάνατο.
Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.gr
Από το amfipolinews
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου