ξεχωρίζουν από τις μηχανές;
Σύμφωνα με τον Hooman Aghaebrahimi Samani, Επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ρομποτικής στην Ταϊβάν, είναι απλά θέμα χημείας. “Το εσωτερικό βίωμα της αγάπης μπορεί να ανιχνευθεί στο ενδοκρινικό μας σύστημα”, αναφέρει ο Samani. “Ο τρόπος που αισθανόμαστε για τους άλλους καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από ορμόνες.”
Αλλά αν η αγάπη είναι απλώς μια συνταγή προ-προπρογραμματισμένων ορμονών, αυτό σημαίνει ότι την βιώνουμε όπως μπορεί να την βιώσει και ένα ρομπότ;
Το ζήτημα του κατά πόσο οι μηχανές μπορούν να έχουν πραγματικά συναισθηματική νοημοσύνη αποτελεί αντικείμενο μελέτης και ερευνών, εδώ και χρόνια.
Κατά τη δεκαετία του ’50, ο Alan Turing εισήγαγε τη δοκιμασία Turing, ή αλλιώς Turing test. Η δοκιμασία Turing πρόκειται στην ουσία για ένα νοητικό πείραμα που έχει ως στόχο να καθορίσει αν τα μηχανήματα έχουν πραγματικά, κατά μία έννοια, συναισθηματική νοημοσύνη που μπορεί να προσεγγίσει αυτή των ανθρώπων.
Το 2014, ένα 13χρονο αγόρι ονόματι Eugene Goostman, το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα chatbot, κατάφερε να περάσει το Turing test, ξεγελώντας το ένα τρίτο των κριτών ότι είναι πραγματικό – και όχι για πρώτη φορά.
Δεν είναι όμως μόνο οι μηχανές που μπορούν πλέον να περάσουν από μια σειρά δοκιμασιών που υποτίθεται ότι αποδεικνύουν την ανθρωπιά τους, αλλά και οι πραγματικοί άνθρωποι κάποιες φορές μπερδεύονται με μηχανές.
Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η θεωρία του Samani, που υποστηρίζει ότι η ουσία της αγάπης είναι απλώς ένα ορμονικό μείγμα αποτελούμενο από οιστρογόνα, τεστοστερόνη και ενδορφίνες, έχει κάποια βάση. Ίσως η αγάπη πραγματικά μπορεί να “μετουσιωθεί” σε δυαδικό κώδικα. Ίσως δεν είναι η καρδιά που ερμηνεύει το συναίσθημα αυτό, αλλά οι πρόσθιοι αδένες της υπόφυσης του εγκεφάλου.
Φυσικά, η πραγματικότητα είναι υποκειμενική. Ίσως η θεωρία αυτή ακούγεται υπερβολική σε πολλούς. Βάζοντας τα όλα σε μια σειρά: Οι εγκέφαλοί μας είναι ρομπότ. Η αγάπη είναι ένα συνοθήλευμα ορμονών που μπορούν να τροφοδοτηθούν ψηφιακά στα ρομπότ. Τα ρομπότ περνούν τις δοκιμές Turing, υποδεικνύοντας την «ανθρωπιά» τους ενώ οι άνθρωποι αποτυγχάνουν, υποδεικνύοντας την περιστασιακή έλλειψή της.
Και η έννοια της “πραγματικότητας” γίνεται ολοένα και πιο θολή.
Όλα αυτά όμως εξομοιώνουν τους ανθρώπους με τα ρομπότ;
Όχι ακριβως. Ναι, τα μυαλά μας είναι υπολογιστές. Ναι, οι ίδιες ορμόνες που μας κάνουν να αγαπάμε μπορούν να προγραμματιστούν ψηφιακά σε ρομπότ. Ακόμη και η ηθική προγραμματίζεται σε ρομπότ, ή τουλάχιστον η ικανότητα να κάνουν πιο ηθικές επιλογές χρησιμοποιώντας αλγορίθμους.
Αλλά τι γίνεται με τον προγραμματισμό εννοιών που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε έναν αλγόριθμο, όπως ένα σύστημα πεποιθήσεων, ή η πίστη στο Θεό; Τα ρομπότ, τουλάχιστον για την ώρα, δεν μπορούν να πιστέψουν στον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν να πιστεύουν στον Θεό, ή να επιλέξουν να μην πιστεύουν. Έχουν τη δυνατότητα της επιλογής. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύουν.
Και αν αυτές οι επιλογές και οποιεσδήποτε άλλες κάνουμε κατά καιρούς μπορεί να φαίνονται παράλογες, ίσως αυτό είναι ακριβώς που μας δίνει την “ανθρωπιά” μας. Όπως είχε μάλιστα αναφέρει ο πρώην μηχανικός λογισμικού των Google και Microsoft, David Auerbach, «ο παραλογισμός είναι το σήμα κατατεθέν του ανθρώπου».
Ναι, οι άνθρωποι είναι παράλογοι, ειδικά στην αγάπη. Τους αρέσει να βασανίζονται. Στη ταινία επιστημονικής φαντασίας Ex Machina, ο άνθρωπος ερωτεύεται το ρομπότ, ενώ το ρομπότ; Όχι και τόσο. Ίσως λοιπόν η πραγματική δοκιμασία για τον προσδιορισμό της ανθρωπίας δεν είναι το Turing Τest. Ίσως είναι η αγάπη χωρίς ανταπόδοση.
Είναι η ανάγκη μας να μας καταλαβαίνουν και η ανάγκη μας να αγαπάμε που μας κάνει ανθρώπους. Είμαστε «προγραμματισμένοι» να αγαπάμε, επειδή είμαστε «προγραμματισμένοι» να πιστεύουμε, να εσωτερικεύουμε και, στη χειρότερη περίπτωση, να ασελγούμε στους εαυτούς μας.
Ίσως, λοιπόν, είναι τα ελαττώματα μας – τα λάθη μας στην κρίση, ο παραλογισμός και η προθυμία μας να επενδύουμε στην αγάπη, ακόμη και όταν δεν λαμβάνουμε τίποτα ως αντάλλαγμα – που μας κάνουν ανθρώπους.
Είναι όλα τα ελαττώματα στο κώδικά μας που μας κάνουν ανθρώπους.
Από το secnews
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου