Κανείς δεν πρέπει να χαίρεται για τον διαρκή εξευτελισμό αυτής της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος από το ουσιαστικό, πολιτικό της, ταπεινωτικό τέλος. Γιά τέσσερεις κυρίως λόγους:
1. Διότι καταδηλώθηκε η αδυναμία αντιμετώπισης της
ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης με ένα εναλλακτικό οικονομικώς και ηγεμονικώς τρόπο. Κατέρρευσε η άλλη πιθανότητα και εξευτελίστηκαν οι κεντρικοί της πολιτικοί φορείς στην Ελλάδα.
2. Διότι κανείς πλέον δεν μπορεί να παίρνει στα σοβαρά αριστερούς που διεκδικούν κυβερνητική εξουσία. Και αυτό δεν είναι καλό για την ελληνική κοινωνία και το πλουραλιστικό-δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν αποδείχθηκε πως είναι ανίκανοι, αλλά ότι είναι ικανοί και έτοιμοι για όλα! Αδίστακτοι στο να διασύρουν θεμελιώδεις θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αδίστακτοι στους τακτικισμούς. Μόνον που αν δεν .......
σέβεσαι τους κανόνες και τις πρακτικές του κοινοβουλευτισμού και δεν φροντίζεις για την ποιοτική τους αναβάθμιση, παύεις να έχεις το κύρος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Μετατρέπεσαι σε μια κυβερνητική φάρσα του ΚΚΕ, η οποία, ωστόσο, νομοθετεί στα μουλωχτά και άκρως παραπλανητικά αντικοινωνικά μέτρα, υπερηφάνως μάλιστα, καθώς καμία άλλη κυβέρνηση δεξιότερα του πολιτικού φάσματος δεν θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει με μικρότερες κοινωνικές αντιδράσεις! Ο συνάδελφoς που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό σε ζητήματα πολιτικής ψυχολογίας, φαντάζομαι πως θα τον έχει ενημερώσει για την επιστημονική υπόθεση: αντιδράσεις που δεν διασκεδάζονται στο πεζοδρόμιο, εκτονώνονται συνήθως βίαια στη κάλπη!
3. Διότι καταδείχθηκε πως αριστεροί πολιτικοί δεν είναι αυτονοήτως και κοινωνοί του πολιτισμού που, ως αναφορά τουλάχιστον, διακρίνει τους αριστερούς από τους δεξιούς πολίτες. Το κοστούμι χωρίς γραβάτα δεν κάνει τον αριστερό, αλλά απλώς τον κακόγουστο ή/και κομπλεξικό. Ο επαρχιωτισμός, η κουτοπονηριά, το θράσος και το ύφος του Αλέξη Τσίπρα και μερικών κορυφαίων υπουργών του στις διεθνείς δημόσιες σχέσεις τους είναι εξευτελιστικό για τους ίδιους και για μια παλαιά χώρα στο λεγόμενο Δυτικό Σύστημα. Η Ελλάδα οπισθοδρόμησε υφολογικά και ως πολιτική αισθητική παραπέμπει στην πρώτη περίοδο της μετάβασης κάποιων χωρών της Βαλτικής από το Σοβιετικό στο Δυτικό Σύστημα. Καμία σχέση με την υφολογική παράδοση της ευρωπαϊκής αριστεράς στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ισπανία ή ακόμη στην Γερμανία! Η ταπεινωτική υποχώρηση αυτής της κυβέρνησης - με την τακτική μάλιστα της παραπλανητικής προς τον ελληνικό λαό διολίσθησης - ενώπιον της στρατηγικής Σόιμπλε-ΔΝΤ, αποκαλύπτει δραματική έλλειψη ποιότητας χαρακτήρων και αυτό δεν είναι καλή εικόνα για τους Έλληνες γενικότερα.
4. Διότι οι κοινωνικές, παράπλευρες συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων στην πράξη θα απαιτούσαν ως αντιστάθμισμα μια ρωμαλέα μεταρρυθμιστική αριστερή κυβέρνηση με αφοσίωση στην ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και όχι μια νεοφιλελεύθερη ή αντιδραστική δεξιά κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ πάλεψε ζητήματα κοινωνικού φιλελευθερισμού, παρά την αντίδραση του κυβερνητικού του εταίρου, δεν έδειξε να έχει απαλλαγεί από την κυβερνητική στρουκτούρα του λενινισμού. Και αυτό είναι αντίφαση. Ο λενινισμός είναι μια εκδοχή της επανάστασης και όχι της πολιτικής μεταρρύθμισης. Η τελευταία αντιστρέφει το δόγμα: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τα μέσα αγιάζουν τον σκοπό. Τα "μέσα", οι διαδικασίες έχουν σημασία μεγαλύτερη από τον σκοπό κατά την αριστερή μεταρρύθμιση. Το τέλος μιας φαιδρής, μουλωχτής και αξιολύπητης κυβέρνησης συνδέεται με έναν παιδιάστικο τις περισσότερες φορές τακτικισμό για την υποκατάσταση του μέσου από τον σκοπό και αντίστροφα, έτσι ώστε να προκληθεί σύγχυση στον πολίτη. Και αυτό, επίσης, είναι κάτι πολύ αρνητικό για την πολιτική ωρίμανση της ελληνικής κοινωνίας.
Η κυβέρνηση αυτή θα μπορούσε να πέσει ή να "πέσει", δρομολογώντας μια μεταβατική διαδικασία δημοκρατικής προόδου, με πολλούς τρόπους. Νομίζω πως ακολουθεί πλέον τον χειρότερο τρόπο, ο οποίος δεν είναι καλός για κανέναν. Ασχέτως αν πρόκειται για αριστερό, κεντρώο ή δεξιό.
Από το kafeneio-gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου