Τα ατελείωτα κόλπα του μάγου ήταν συνήθως
ταχυδακτυλουργικά, αποτέλεσμα κρυμμένων αντικειμένων στις διάφορες συσκευές του ή εκμετάλλευση των αδυναμιών των μέσων με τα οποία των περιόριζαν. Αλλά αναμφισβήτητα, το μεγαλύτερό του κόλπο, ένα το οποίο έκανε στην ηλικία των 52, μόλις λίγους μήνες πριν πεθάνει, ο Χουντίνι έπρεπε να κυριαρχήσει στη ίδια του την φυσιολογία.
Τον Ιούλιο εκείνου του χρόνου, ο μάγος Rahman Bey έκανε ένα κόλπο που κανένα του Χουντίνι δεν ήταν όμοιό του. Ο Bey κλείστηκε σε ένα μεταλλικό κουτί, το οποίο βυθίστηκε σε μια πισίνα στο ξενοδοχείο Dalton στη Νέα Υόρκη. Μετά από μια ώρα, οι βοηθοί του τον έβγαλαν ζωντανό. Ο Bey προκάλεσε τον Χουντίνι να αναπαράγει την κόλπο.
Σύμφωνα με το "Harry Houdini: Death-Defying Showman" της Rita Thievon Mullin, ο Χουντίνι εξασκήθηκε επί εβδομάδες στο να ρυθμίσει την αναπνοή του, παίρνοντας μικρές αναπνοές με την ελπίδα ότι θα διατηρούσε το οξυγόνο μέσα σε ένα αεροστεγές δοχείο. Οι βοηθοί του κατασκεύασαν ένα γυάλινο κιβώτιο, το οποίο επέτρεπε στον κόσμο να δει αν ο Χουντίνι είχε πάθει ασφυξία. Στην πρώτη άσκηση, πέρασε 70 λεπτά μέσα στο κιβώτιο, από το οποίο βγήκε ιδρωμένος και ασθμαίνοντας. Ωστόσο, φοβήθηκε ότι μπορεί να είχε μπει αέρας στο κιβώτιο, γι' αυτό έκανε και δεύτερη άσκηση. Αυτή τη φορά, το κιβώτιο τοποθετήθηκε μέσα σε μια δεξαμενή νερού. Για άλλη μια φορά, ο Χουντίνι έμεινε μέσα στο κιβώτιο 70 λεπτά, πριν δώσει το σήμα να τον βγάλουν.
Στις 5 Αυγούστου του 1926, ο Χουντίνι έκανε το κόλπο μπροστά σε δημοσιογράφους στο ξενοδοχείο Shelton στη Νέα Υόρκη. Μπήκε μέσα σε μια μεταλλική κάσα, την οποία οι βοηθοί του κατέβασαν μέσα σε μια πισίνα. Η φήμη του Χουντίνι διακυβευόταν, αλλά προσπάθησε να εξασφαλίσει την ζωή του. Σύμφωνα με την Mullin, ένας βομβητής είχε συνδεθεί στην κάσα ώστε να σημάνει σε περίπτωση που ένιωθε τον θάνατό του. Μέσα στην κάσα υπήρχε επίσης μια τηλεφωνική γραμμή. Ο βοηθός του Χουντίνι, James Collins, τον καλούσε κάθε λίγα λεπτά για να τον ενημερώσει πόσος χρόνος είχε περάσει.
Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε για πολύ χρόνο σε κλειστό χώρο. Ο κανονικός αέρας διαθέτει περίπου 20% οξυγόνο. Μόλις "χρησιμοποιηθεί" από τα έμβια όντα -επειδή αναπνέουν- το ποσοστό αυτό μειώνεται τόσο που δεν υπάρχει τίποτα το ευεργετικό που να δεσμευτεί στην αιμοσφαιρίνη του σώματος. Υπάρχουν όμως τρόποι επιβράδυνσης της εξάντλησης: οι μικρές αναπνοές. Οι κολυμβητές και οι δύτες συχνά αναπνέουν πολύ γρήγορα πριν από μια εργασία, για να μειώσουν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στο σώμα τους.
Το 1926, πίσω στην πισίνα που βρίσκεται ο Χουντίνι, ο μάγος επέλεξε να μείνει μέσα στην κάσα όταν ο Collins τον κάλεσε και του είπε ότι είχε ξεπεράσει τον χρόνο του Bey. Αφέθηκε ελέυθερος, αφού ειδοποίησε, μετά από 91 λεπτά.
Ο Χουντίνι είχε συμβουλευθεί τον Δρ. W. J. McConnell, ένα πρώην χειρούργο ο οποίος είχε εξετάσει διάφορες τεχνικές επιβίωσης για εγκλωβισμένους ανθρακωρύχους. Ο McConnell ήταν παρών στην παράσταση της 5ης Αυγούστου. Λίγες ώρες μετά την απελευθέρωσή του, ο Χουντίνι του έστειλε ένα λεπτομερές γράμμα, με την εμπειρία του -συμπεριλαμβανομένου και τι είχε φάει για πρωινό εκείνη την ημέρα (μια φρουτοσαλάτα και μισή κούπα καφέ)- με την ελπίδα ότι θα χρησίμευαν στον McConnell.
"Μετά από μια ώρα και 26 λεπτά, άρχισα να βλέπω κίτρινα φώτα και πρόσεξα να μην κοιμηθώ. Κρατούσα τα μάτια μου ανοικτά. Μετακινήθηκα στο πλάι, ώστε να μην παίρνω όλο το βάτος των πνευμόνων μου, το αριστερό μου χέρι περνούσε μπροστά από το στήθος μου. Ξάπλωσα στη δεξιά μου πλευρά και είχα τον αριστερό γλουτό μου στην κάσα για να διατηρώ το ακουστικό στο αυτί μου χωρίς να το κρατάω", έγραφε ο μάγος.
Ωστόσο, ο Χουντίνι δεν γνώριζε πάντα τα όρια του σώματός του. Ίσως πέθανε επιτελώντας ένα πολύ λιγότερο εντυπωσιακό κόλπο. Τρεις μήνες αργότερα, υπέκυψε στις επιπλοκές από ένα ρήγμα του τυφλού εντέρου του -όταν, σύμφωνα με το μύθο, ένας φοιτητής από το Μόντρεαλ προκάλεσε τον Χουντίνι στο να αντέξει μια γροθιά στο έντερο χωρίς να πάθει κάτι κακό.
από: mental floss
Από το 3otiko
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου