Η συνάντηση Ελληνισμού και Χριστιανισμού!..

«Πραγματική τομή στην παγκόσμια ιστορία υπήρξε η συνάντηση του Χριστιανισμού -της νέας δύναμης πού έμελλε να μεταμορφώσει καθολικά τον κόσμο- και του Ελληνισμού στην οικουμενική-ελληνιστική εξάπλωση και διαμόρφωση του. Η μεταφορά του κηρύγματος του Χριστού από το ιουδαϊκό στο ελληνιστικό περιβάλλον συνετέλεσε στην πρόσληψη του από τον Ελληνισμό και στη σύζευξη ελληνικότητας και χριστιανικότητας σε μιαν ακατάλυτη ένωση, μέσα
στην Εκκλησία.»( π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

«Για να εκχριστιανισθεί ο Ελληνισμός, έπρεπε να εκκλησιοποιηθεί. Η εκκλησιοποίηση συντελείται με το Βάπτισμα, πού σημαίνει θάνατο και ανάσταση. Έτσι και ο Ελληνισμός, στην ένωση του με το Χριστιανισμό, «πέθανε» και καθάρθηκε, για να αναστηθεί σε ένα νέο τρόπο ύπαρξης- από την κυριαρχία του μύθου και του ανθρωπίνου λόγου, προχώρησε στην αναγνώριση του θείου Λόγου ως ένσαρκης παν-αλήθειας και από την επιδίωξη της εγκόσμιας τελειότητας υψώθηκε στην αναζήτηση της εν Χριστώ τελείωσης. Αυτό σημαίνει, ότι άλλαξε προσανατολισμό. Από το κτιστό και ενδοκοσμικό ανέβηκε στο άκτιστο και αιώνιο. Άλλαξε όμως και ταυτότητα. Δεν είναι πια ο αρχαίος, ειδωλολατρικός Ελληνισμός, αλλά ο Χριστιανικός Ελληνισμός και με αυτή την ταυτότητα πολιτογραφήθηκε αμετάκλητα στην ιστορία.

Ο Ελληνισμός, στην ένωση του με το Χριστιανισμό, δεν αλλοτριώθηκε, αλλά ολοκληρώθηκε. Γιατί πληρώθηκε το κύριο συστατικό του, πού είναι η ζήτηση της αλήθειας. Τον αληθινό προσανατολισμό αυτής της αναζήτησης τον προσδιόρισε ήδη ο αθηναίος (;) χριστιανός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς: «Φαμέν τοίνυν ενθένδε [...] την φιλοσοφίαν ζήτησιν έχειν περί αληθείας καί της των όντων φύσεως, αλήθεια δε αυτή, περί ης ο Κύριος αυτός είπεν "εγώ ειμί η αλήθεια"». Και επειδή η ζήτηση αυτή ήταν γνήσια Χριστοκεντρική, γι’ αυτό ο Ελληνισμός δέχθηκε την καθολική Αλήθεια, όταν την (ανα-)γνώρισε στο πρόσωπο του Χριστού.
\

Η Ελληνικότητα μέσα στο Χριστιανισμό σώθηκε στην ουσία της, άλλ' όχι πάντα και στις συγκεκριμένες μορφές της. Σώθηκε ως ζήτηση αλήθειας σ' όλους τους χώρους του επιστητού: ως ζήτηση της γνώσης (φιλοσοφία), ως έρευνα και γνώση της κτίσης (επιστήμη), ως αγάπη για το απόλυτα ωραίο (φιλοκαλία), ως θέληση για φιλάνθρωπη πολιτική δράση (δόμηση της λειτουργίας του κοινωνικού χώρου). Όλα αυτά δεν απορρίφθηκαν, γιατί χριστιανικά νοούνται ως θεόσδοτα στον άνθρωπο στοιχεία. Έτσι, έγιναν δεκτά ως ανθρώπινη φύση στη θεανθρώπινη ένωση της Ορθοδοξίας. Αυτό, πού απορρίφθηκε από τον Ελληνισμό, ήταν ο παγανισμός, όχι μόνο ως θρησκευτική ιδεολογία, αλλά και ως τρόπος ζωής (διονυσιακός αισθησιασμός) και ο ελληνισμός του μύθου, ως πτώση από το Λόγο, την αλήθεια, και συνεπώς αποτυχία. Ανανεωμένος και ολοκληρωμένος ο Ελληνισμός μέσα στην Ορθοδοξία μεγαλούργησε και δοξάσθηκε στην κατοπινή του ιστορική πορεία. (…)»

[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ -

π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ]

Για την αντιγραφή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

-->