Ο Γιούχτας είναι ένα βουνό ύψους 811 μέτρων, που βρίσκεται νότια της πόλης του Ηρακλείου. Αν και σχετικά χαμηλό, είναι άκρως χαρακτηριστικό, καθώς αν το κοιτάξει κάποιος από βορειοδυτικά μοιάζει πολύ με ένα ανθρώπινο πρόσωπο στραμμένο προς τον ουρανό. Το βουνό ήταν ιερό για τους Μινωίτες, καθώς εκεί θεωρούνταν ότι ήταν
ο τάφος του Δία.
Χαρακτηριστική άποψη του Γιούχτα από τη θάλασσα. Σίγουρα θα προκαλούσε ισχυρή εντύπωση στους αρχαίους ταξιδιώτες που έδεναν στο Μινωικό λιμάνι.
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Έλληνες, οι Κρήτες πίστευαν ότι ο Ζευς πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Η πίστη τους για την Θεά της Φύσης που έσβηνε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο, μεταφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο και στην λατρεία τους προς τον Δία, που γεννήθηκε και ανατράφηκε στο νησί τους. Έτσι,το ιδιαίτερο αυτό βουνό με το ανθρωπομορφικό σχήμα αποτέλεσε τον ιδανικό τόπο της- έστω και προσωρινής- ταφής του Διός.
Το Ιερό στα Ανεμόσπηλια. Καταστράφηκε από σεισμό στα Μινωικά χρόνια.Εδώ ανακαλύφθηκαν λατρευτικά αντικείμενα,καθώς και τέσσερις σκελετοί. Η στάση του ενός από αυτούς- μαχαιρωμένος και ξαπλωμένος πάνω στην τράπεζα του Ιερού- κάνει έντονη την πεποίθηση ότι την ώρα του σεισμού τελούνταν ανθρωποθυσία. Σπάνια, αλλά υπαρκτή πρακτική στη μινωική Κρήτη.
Στην αρχαιότητα, το βουνό ονομαζόταν Ιυττός ή Κνωσία Δίκτη. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει δύο ιερά, ένα μινωικό νεκροταφείο, την αρχαία Έλτυνα και τον μινωικό οικισμό της Μυρτιάς. Επίσης,στην υψηλότερη κορυφή του βουνού, είχε φτιαχτεί ένας ναός με περίβολο, στο εσωτερικό του οποίου βρέθηκαν σημαντικά λατρευτικά ευρήματα. Είναι επίσης ενδιαφέροντα και κάποια τοπωνύμια του βουνού, που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα όπως η Σπηλιά του Ζου ( συχνή παραφθορά του Ζευς στην Κρήτη ), όπως και το Νερό τσ’ Αμάλθης. Με την πληθώρα των ιερών και των ευρημάτων που έχουν βρεθεί, ο Γιούχτας έχει χαρακτηριστεί ως η Ακρόπολη της Κνωσού.
Άποψη του Γιούχτα. Εκτός από τους αρχαιολογικούς χώρους, το μέρος φιλοξενεί σπάνια άγρια χλωρίδα και πανίδα και είναι έύκολα προσβάσιμο μέσω ενός μονοπατιού.
-->
ο τάφος του Δία.
Χαρακτηριστική άποψη του Γιούχτα από τη θάλασσα. Σίγουρα θα προκαλούσε ισχυρή εντύπωση στους αρχαίους ταξιδιώτες που έδεναν στο Μινωικό λιμάνι.
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Έλληνες, οι Κρήτες πίστευαν ότι ο Ζευς πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Η πίστη τους για την Θεά της Φύσης που έσβηνε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο, μεταφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο και στην λατρεία τους προς τον Δία, που γεννήθηκε και ανατράφηκε στο νησί τους. Έτσι,το ιδιαίτερο αυτό βουνό με το ανθρωπομορφικό σχήμα αποτέλεσε τον ιδανικό τόπο της- έστω και προσωρινής- ταφής του Διός.
Το Ιερό στα Ανεμόσπηλια. Καταστράφηκε από σεισμό στα Μινωικά χρόνια.Εδώ ανακαλύφθηκαν λατρευτικά αντικείμενα,καθώς και τέσσερις σκελετοί. Η στάση του ενός από αυτούς- μαχαιρωμένος και ξαπλωμένος πάνω στην τράπεζα του Ιερού- κάνει έντονη την πεποίθηση ότι την ώρα του σεισμού τελούνταν ανθρωποθυσία. Σπάνια, αλλά υπαρκτή πρακτική στη μινωική Κρήτη.
Στην αρχαιότητα, το βουνό ονομαζόταν Ιυττός ή Κνωσία Δίκτη. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει δύο ιερά, ένα μινωικό νεκροταφείο, την αρχαία Έλτυνα και τον μινωικό οικισμό της Μυρτιάς. Επίσης,στην υψηλότερη κορυφή του βουνού, είχε φτιαχτεί ένας ναός με περίβολο, στο εσωτερικό του οποίου βρέθηκαν σημαντικά λατρευτικά ευρήματα. Είναι επίσης ενδιαφέροντα και κάποια τοπωνύμια του βουνού, που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα όπως η Σπηλιά του Ζου ( συχνή παραφθορά του Ζευς στην Κρήτη ), όπως και το Νερό τσ’ Αμάλθης. Με την πληθώρα των ιερών και των ευρημάτων που έχουν βρεθεί, ο Γιούχτας έχει χαρακτηριστεί ως η Ακρόπολη της Κνωσού.
Άποψη του Γιούχτα. Εκτός από τους αρχαιολογικούς χώρους, το μέρος φιλοξενεί σπάνια άγρια χλωρίδα και πανίδα και είναι έύκολα προσβάσιμο μέσω ενός μονοπατιού.
Ενδιαφέρουσα τοποθεσία κοντά στο Νερό τσ’ Αμάλθης.
dionysoszagreas
Από το katohika
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου