Εν Αθήναις...ο πλασιέ

Έφυγε πλήρης ημερών.....
Ήρθε πολύ νέος από το χωριό στην Αθήνα για να βρεί την τύχη του....
Γνώριζε προπαίδεια.....και να γράφει και να διαβάζει.....σημαντικά προσόντα
για την εποχή....
Βρήκε ένα πατριώτη του που είχε μια αποθήκη με ραφτικά στο Κέντρο της Αθήνας και του έδωσε μια τσίγκινη βαλίτσα με  βελόνες ραψίματος.....πλεξίματος....λάστιχα για τα εσώρουχα....βάτες....

κουβαρίστρες όλα τα χρώματα.....νήματα....δαχτυλίθρες....ξύλινα αυγά
για μαντάρισμα ....κουμπιά....πολλά κουμπιά....και άλλα διάφορα.
Και ένα τεφτέρι με διευθύνσεις στις γειτονιές της Αθήνας.....για ψιλικατζίδικα....
"...θα σου κάνω πίστωση....θα με πληρώνεις όταν εισπράττεις...."
Πλασιέ ο τίτλος του επαγγέλματος....
Εκείνα τα χρόνια οι νοικοκυρές ράβανε και κουμπιά....και μπαλώνανε και πλέκανε.... και μαντάρανε....
Του άρεσε η δουλειά....και άρχισε ο ποδαρόδρομος....είχε πρόγραμμα....
τακτικός....με το χαμόγελο....κουβεντομάστορας....
Νοίκιασε και μια κάμαρα στην Αλεξάνδρας και τα πήγαινε καλά....
Όταν στερέωσε τα πόδια του όπως έλεγε έκανε και οικογένεια.
Πρόλαβε να πάρει την σύνταξή του πρίν  τα κουμπιά και οι κουβαρίστρες
γίνουν μουσειακό είδος....
Το φτηνό ρούχο είχε βγεί στην αγορά και οι επιδιορθώσεις στο σπίτι
έγιναν ντεμοντέ.
Αργότερα οι νέες γυναίκες κοιτούσαν με θαυμασμό τις παλιές
όταν έραβαν κανένα κουμπί που κρεμότανε.

-->
Κάποτε τον ρώτησα αν έχει υπολογίσει όλα αυτά τα χρόνια με την βαλίτσα
στο χέρι πόσα χιλιόμετρα έχει διανύσει.
Χαμογέλασε και μου είπε...."....θα μπορούσα να είχα φτάσει στην Αμερική..."
Από το Πίσω στα παλιά

loading...