Σύνδρομο Κουασιμόδου
Το σύνδρομο του Κουασιμόδου ή σωματική δυσμορφική διαταραχή, είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη διανοητική διαταραχή, κατά την οποία οι ασθενείς δίνουν υπερβολική σημασία σε κάποιο φυσικό ή
φανταστικό ελάττωμα.
Κοιτάζονται συνεχώς στον καθρέφτη, προσπαθώντας να βρουν μια γωνία από την οποία το υποτιθέμενο ελάττωμα δεν είναι ορατό. Αρνούνται να φωτογραφηθούν, για να μη φανεί το πρόβλημα στη φωτογραφία. Φροντίζουν υπερβολικά την εμφάνισή τους.
Έχουν προβλήματα στις ερωτικές σχέσεις τους, λόγω αυτού του συγκεκριμένου ελαττώματος. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αισθάνονται άβολα ανάμεσα στα πλήθη, γιατί υποψιάζονται ότι οι άλλοι παρατηρούν το «ελάττωμα» και γελούν. Ακούγεται γνωστό;
Ερωτομανία
Αυτοί που υποφέρουν από ερωτομανία, είναι σίγουροι ότι κάποιος τους έχει ερωτευτεί, συνήθως κάποιος με πολύ μεγαλύτερη κοινωνική θέση, για παράδειγμα, μια διασημότητα.
Οι ασθενείς πιστεύουν ότι οι φανταστικοί θαυμαστές τους δείχνουν την στάση τους απέναντί τους, μέσα από ειδικά μηνύματα, μυστικά σήματα, τηλεπάθεια και κωδικοποιημένα μηνύματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί η διαταραχή: ακόμα κι αν ο υποτιθέμενος εραστής λέει απλά όχι, ένας ασθενής με ερωτομανία, το ερμηνεύει σαν μέρος μιας μυστικής στρατηγικής που κρύβει τη σχέση τους από την κοινωνία.
Σύνδρομο Καπγκρά
Αυτό το σύνδρομο, κάνει τον ασθενή να πιστεύει ότι κάποιος κοντά σε αυτόν ή ότι ο ίδιος, έχει αντικατασταθεί με έναν σωσία . Ο ασθενής μπορεί να ισχυριστεί ότι οι κακές πράξεις που του αποδόθηκαν, είχαν διαπραχθεί από τον σωσία του, κάποιον που μοιάζει απόλυτα με αυτόν. Αυτή η διαταραχή, συνοδεύεται συχνά από σχιζοφρένεια.
Η ψευδαίσθηση του Φρέγκολι
Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής πιστεύει ακριβώς το αντίθετο: κάτω από τη μάσκα ενός ξένου ή άλλων ανθρώπων γύρω του, κρύβεται κάποιος κοντινός του, ο οποίος συνεχώς μεταμφιέζεται, αλλάζοντας συνεχώς εμφάνισή του με σκοπό την καταδίωξη. Το σύνδρομο περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1927: μια νεαρή κοπέλα πίστευε ότι την ακολουθούσαν δύο ηθοποιοί από το θέατρο που επισκεπτόταν, παίρνοντας τη μορφή ανθρώπων που ήξερε ή γνώριζε.
Σύνδρομο της Αντέλ
Το σύνδρομο της Αντέλ, είναι μια εμμονή που κάνει ένα άτομο να βιώνει μια παθολογική αγάπη. Οι γιατροί πρόσφατα το αναγνώρισαν σαν ψυχική διαταραχή, που απειλεί σοβαρά την υγεία και τη ζωή ενός ατόμου, συγκρίνοντάς την με τον τζόγο, τον αλκοολισμό και την κλεπτομανία.
Τα συμπτώματα της νόσου μοιάζουν με αυτά της σοβαρής κατάθλιψης, αλλά μπορούν να είναι πολύ πιο επικίνδυνα: καταδίωξη ενός ατόμου, αυταπάτη και εθελοντική αυτοθυσία, αγνόηση των συμβουλών φίλων ή άλλων κοντινών ανθρώπων. Επίσης, κάνουν απερίσκεπτες ενέργειες και χάνουν το ενδιαφέρον για άλλα πράγματα και δραστηριότητες.
Κρυπτομνησία
Η κρυπτομνησία,είναι ένα είδος εξασθένισης της μνήμης, κατά την οποία ένα άτομο δεν μπορεί να θυμηθεί πότε συνέβη ένα συγκεκριμένο γεγονός ή αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα.
Για παράδειγμα, εάν έγραψε ένα ποίημα ή απλά θυμάται κάτι που είχε διαβάσει. Με άλλα λόγια, η πηγή πληροφοριών ξεχνιέται και το άτομο δεν μπορεί να καθορίσει εάν η ιδέα ανήκει σ’ αυτό ή σε άλλο πρόσωπο.
Αυτό το σύνδρομο συμβαδίζει συχνά με το φαινόμενο “jamais vu”, αντίθετο από το “deja vu”, όπου ξαφνικά έρχεται η αίσθηση ότι ένας γνωστός τόπος ή πρόσωπο, φαίνεται εντελώς άγνωστο ή ασυνήθιστο, σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά.
Το σύνδρομο της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων
Αυτό το σύνδρομο, μεταβάλλει την αντίληψη του ασθενούς σχετικά με τα γύρω αντικείμενα και τον χώρο: μπορεί να τα αντιληφθεί πολύ μικρότερα ή μεγαλύτερα ή να συνειδητοποιήσει ότι είναι μακριά, αλλά με περίεργο τρόπο πολύ κοντά.
Η πιο δύσκολη περίπτωση, είναι όταν ένα άτομο αντιλαμβάνεται το σώμα του λάθος: δεν μπορεί να καταλάβει το σχήμα και τις διαστάσεις του. Σε αυτή την περίπτωση, ούτε τα μάτια του ασθενούς, ούτε άλλα αισθητήρια όργανα είναι κατεστραμμένα και οι αλλαγές αφορούν μόνο την ψυχική κατάσταση.
Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
Οι ασθενείς που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, υποβάλλονται σε ιδεοληπτικές ανήσυχες σκέψεις, που δε μπορούν να ελέγξουν και να απαλλαγούν ή ακολουθούν «τελετουργίες»: ειδικές ενέργειες που, όπως αντιλαμβάνονται οι ασθενείς, αναγκάζονται να εκτελέσουν. Ταυτόχρονα,οι πάσχοντες κατανοούν απόλυτα τον παραλογισμό των πράξεών τους, αλλά η μη εκπλήρωσή τους οδηγεί σε απίστευτο άγχος και τελικά στη συνεχή τήρηση αυτών των τελετουργιών.
Παραφρένια
Η παραφρενία, είναι ένας συνδυασμός παρανοϊκών παραληρημάτων και μεγαλοπρέπειας. Οι παραληρηματικές ιδέες των ασθενών, συνοδεύονται συνεχώς από ψευδο-παραισθήσεις και ψευδείς αναμνήσεις.
Οι ασθενείς θεωρούν τους εαυτούς τους ηγέτες του κόσμου, αθάνατους με θεϊκή προέλευση, ισχυρίζονται ότι έγραψαν τα βιβλία των μεγάλων συγγραφέων που δούλευαν με αυτά τα ψευδώνυμα και ούτω καθεξής. Τα άτομα με μια τέτοια διάγνωση, τείνουν να φαίνονται πολύ αλαζονικά και μυστηριώδη.
Διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων
Η διαταραχή της ταυτότητας,είναι μια σπάνια ψυχική διαταραχή, που διαιρεί την προσωπικότητα ενός ατόμου και υπάρχει η εντύπωση αρκετών διαφορετικών προσωπικοτήτων σε ένα σώμα. Αυτά τα άτομα μπορούν να έχουν διαφορετικά φύλα, ηλικίες, εθνικότητες, ιδιοσυγκρασίες, πνευματικές ικανότητες, απόψεις του κόσμου, ακόμη και ασθένειες. Τα αίτια αυτής της διαταραχής είναι σοβαρά συναισθηματικά τραύματα στην παιδική ηλικία: για ψυχολογική προστασία, το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται αυτά που του συμβαίνουν σαν να γίνονται σε κάποιον άλλον.
Η πιο εντυπωσιακή ιστορία με διαχωρισμό προσωπικότητας, συνέβη στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Όταν συνελήφθη ο βιαστής Μπίλι Μίλιγκαν, αποδείχθηκε ότι ζούσαν στο κεφάλι του 24 άνθρωποι.
Από το olympia
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου