Βγήκαν χθες οι καλοί ρεπόρτερ όλων των καναλιών κεντρικών και περιφερειακών, σε πεζοδρόμια, αγορές, αυλές και μαγαζιά, να μας δείξουν πόσο καλά περνάμε τσικνιζόμενοι και τσικνίζοντες παρά την κρίση (άρα τζάμπα γκρινιάζουμε;) και να πάρουν τις γνώμες τού παραγεμισμένου
με σουβλάκια λαού.
Τέτοια επαναστατικότητα και τόσο
φρόνημα, ούτε στην επανάσταση του '21.
Το τί ακούστηκε δε λέγεται:
"Ο έλληνας δεν σκύβει το κεφάλι. Θα τσικνίζουμε κάθε Τσικνοπέμπτη!"
"Εμείς οι έλληνες δεν τα παρατάμε!. Τσακ, λίγο θέλουμε και ουπ! θα σηκωθούμε να φάμε τον κόσμο!"
"Δεν το βάζει κάτω ο έλληνας!"
"Άντε ρε που δε θα τιμήσουμε τα έθιμά μας επειδή το θέλουν η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε!"
Πρώτα απ' όλα χρυσέ μου, ούτε η νεοναζίστρια καγκελάριος, ούτε ο νεοναζιστής φον-σακάτης θέλουν να σταματήσουμε να τιμούμε τα έθιμά μας. Ηλίθιος είσαι; (ρητορικό το ερώτημα. Ηλίθιος, βλάκας, και μ@λάκας μαζί)
Ίσα-ίσα θέλουν να νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι, να τιμούμε τά έθιμα και τις γιορτές μας δυό-τρεις φορές τον χρόνο και τις υπόλοιπες να δουλεύουμε αγόγγυστα στην Ειδική Οικονομική Ζώνη που μας ετοίμασαν μαζί με τους προδότες πολιτικούς μας (μη το ξεχνάμε ποτέ αυτό)
Κι ύστερα εκείνο το: "Ο έλληνας δεν το βάζει κάτω", πόσο θλιβερό ακούγεται.
Πράγματι δεν το βάζει κάτω. Τον βάζουν οι άλλοι κάτω.
Και τον πατάνε και τον συνθλίβουν, κι αυτός εκεί, στον καναπέ του, να βρίζει και να μουτζώνει την τηλεόραση, ή το πολύ να κάνει το επαναστατικό ψήσιμο των σουβλακιών του στο πεζοδρόμιο μία φορά τον χρόνο και να φαντασιώνεται αντιστάσεις και μεγαλεία, και μεγαλοπρέπειες και μπούρδες κατσαρές.
Τέτοιον λαό γελοίο στην μεγαλομανία του, χ@σμένο απ' τον φόβο του, και δουλοπρεπή στην χαμέρπειά του να σώσει το τομάρι του, δεν έχει ματα-ξανα-γνωρίσει ο κόσμος.
Τέτοια μπούρδα φυλή, που ενώ μας έχουν πάρει τη ζωή και το μέλλον μας, που ενώ δεν θα ξαναδούμε τα παιδιά μας που φύγανε μετανάστες, που ενώ σκοτώνουν τους πατεράδες και τους παππούδες μας μέρα τη μέρα καταδικάζοντάς τους στην φτώχεια, την ανέχεια, την αδυναμία σωστής περίθαλψης, εμείς, τσαμπουκαλευόμαστε στα πεζοδρόμια εν μέσω κνίσσας και μ' ένα ποτήρι στο χέρι, δεν θα ξαναγνωρίσει ο ντουνιάς.
Λαός-οπερέτα, χαζεμένος και σκυμμένος, επαναστάτης στα λόγια, ζεμένος πίσω απ' το αληταριό του κάθε κόμματος, ονειροπαρμένος για μεγαλεία που δεν γνώρισε παρά στο βάθος του χρόνου, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν, αδύναμος να σωθεί και να σώσει, καλός μόνον για φιέστες και για παρελάσεις.
Αντί να ψήνουμε σουβλάκια, να σουβλίζουμε αρνιά και να γλεντάμε χθες, έπρεπε να κυνηγάμε πολιτικούς, να κλείνουμε τράπεζες, να τσικνίζουμε με τους μεζέδες του συστήματος.
Αν τους αφήσουμε, κάποια στιγμή στο πολύ κοντινό μέλλον, τις Τσικνοπέμπτες θα ψήνουμε μόνο ψωμί, και θα τσικνίζουμε χαρούπια.
Θά 'χουμε να λέμε όμως, πως τηρούμε τα έθιμά μας.
Ενώ η ελευθερία είναι ξενόφερτο έθιμο και το σνομπάρουμε!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Από το kostasxan
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου