Οι εξελίξεις έχουν αρχίσει και παίρνουν καταλυτικές διαστάσεις… Πρέπει να αναλάβει ο Πούτιν
Τον περασμένο Μάιο ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαδιμήρ Πούτιν, είχε έρθει στην Ελλάδα για προσκύνημα στο Άγιο Όρος και όλοι τότε θαυμάσαμε την μεγάλη του ευσέβεια και προσήλωση στην Ορθοδοξία.
Από τότε μεσολάβησαν πολλές εξελίξεις, με κυριότερη την επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ρωσίας. Λόγω κυρίως οικονομικών συμφερόντων, ο Πούτιν επέτρεψε στον Ερντογάν, που είχε γλυτώσει από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου πάλι
χάριν της Ρωσίας, να πλησιάσει ξανά την Μόσχα και κυρίως να συνεργαστεί μαζί του για το συριακό.
Σε όλες αυτές τις ρώσοτουρκικές επαφές υψηλού και όχι μόνο επιπέδου, εκτός από κάποιες νύξεις για το Κυπριακό, η Ρωσία κράτησε μια χαρακτηριστικά σιωπηλή στάση σχετικά με τις συνεχιζόμενες απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της εθνικής ακεραιότητας της Ελλάδας.
Για αυτή την στάση της Ρωσίας πρωταρχική ευθύνη φέρουν οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες χάριν της ευρωπαϊκής μνημονιακής κατοχικής τους πολιτικής, έχουν εφαρμόσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και γενικά ακολούθησαν μια καθαρά αντιρωσική θέση σε πολλά θέματα, κόντρα στα ίδια τα εθνικά μας συμφέροντα.
Οι εξελίξεις όμως έχουν αρχίσει και παίρνουν καταλυτικές διαστάσεις και η τουρκική προκλητικότητα τώρα και μετά την υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών, αναμένεται να ενταθεί σε άκρως επικίνδυνο βαθμό, (δεν είναι τυχαίο πως σε αντίθεση με άλλες χρονιές φέτος πολλά τουρκικά ΜΜΕ θυμήθηκαν την… «μεγάλη τουρκική νίκη» στα Ίμια το 1996).
Την Ρωσία αντικειμενικά δεν την συμφέρει μια θερμή κρίση στο Αιγαίο, γιατί αυτομάτως θα αποκοπεί η δύναμη της στην ανατολική Μεσόγειο από την Μαύρη θάλασσα. Παρ όλα αυτά οι τουρκικές προκλήσεις απειλούν να τινάξουν στον αέρα όλες αυτές τις ισορροπίες που ευνοούν και την Ρωσία.
Μπροστά σε όλα αυτά τα καυτά ενδεχόμενα, η Ρωσία του Βλαδιμήρ Πούτιν δεν μπορεί να παραμένει σιωπηλή και θα πρέπει να πάρει θέση στην εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα σε βάρος της ομόδοξης του Ελλάδας, παρά την όχι φιλική προς την Ρωσία στάση του ελληνικού μειοδοτικού πολιτικού κατεστημένου. Τα οικονομικά συμφέροντα δεν μπορεί να παραβλέπουν τις γεωστρατηγικές απειλές, οι οποίες συνδέονται και με τα οικονομικά συμφέροντα,
-->
Τον περασμένο Μάιο ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαδιμήρ Πούτιν, είχε έρθει στην Ελλάδα για προσκύνημα στο Άγιο Όρος και όλοι τότε θαυμάσαμε την μεγάλη του ευσέβεια και προσήλωση στην Ορθοδοξία.
Από τότε μεσολάβησαν πολλές εξελίξεις, με κυριότερη την επαναπροσέγγιση Τουρκίας Ρωσίας. Λόγω κυρίως οικονομικών συμφερόντων, ο Πούτιν επέτρεψε στον Ερντογάν, που είχε γλυτώσει από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου πάλι
χάριν της Ρωσίας, να πλησιάσει ξανά την Μόσχα και κυρίως να συνεργαστεί μαζί του για το συριακό.
Σε όλες αυτές τις ρώσοτουρκικές επαφές υψηλού και όχι μόνο επιπέδου, εκτός από κάποιες νύξεις για το Κυπριακό, η Ρωσία κράτησε μια χαρακτηριστικά σιωπηλή στάση σχετικά με τις συνεχιζόμενες απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της εθνικής ακεραιότητας της Ελλάδας.
Για αυτή την στάση της Ρωσίας πρωταρχική ευθύνη φέρουν οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες χάριν της ευρωπαϊκής μνημονιακής κατοχικής τους πολιτικής, έχουν εφαρμόσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και γενικά ακολούθησαν μια καθαρά αντιρωσική θέση σε πολλά θέματα, κόντρα στα ίδια τα εθνικά μας συμφέροντα.
Οι εξελίξεις όμως έχουν αρχίσει και παίρνουν καταλυτικές διαστάσεις και η τουρκική προκλητικότητα τώρα και μετά την υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών, αναμένεται να ενταθεί σε άκρως επικίνδυνο βαθμό, (δεν είναι τυχαίο πως σε αντίθεση με άλλες χρονιές φέτος πολλά τουρκικά ΜΜΕ θυμήθηκαν την… «μεγάλη τουρκική νίκη» στα Ίμια το 1996).
Την Ρωσία αντικειμενικά δεν την συμφέρει μια θερμή κρίση στο Αιγαίο, γιατί αυτομάτως θα αποκοπεί η δύναμη της στην ανατολική Μεσόγειο από την Μαύρη θάλασσα. Παρ όλα αυτά οι τουρκικές προκλήσεις απειλούν να τινάξουν στον αέρα όλες αυτές τις ισορροπίες που ευνοούν και την Ρωσία.
Μπροστά σε όλα αυτά τα καυτά ενδεχόμενα, η Ρωσία του Βλαδιμήρ Πούτιν δεν μπορεί να παραμένει σιωπηλή και θα πρέπει να πάρει θέση στην εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα σε βάρος της ομόδοξης του Ελλάδας, παρά την όχι φιλική προς την Ρωσία στάση του ελληνικού μειοδοτικού πολιτικού κατεστημένου. Τα οικονομικά συμφέροντα δεν μπορεί να παραβλέπουν τις γεωστρατηγικές απειλές, οι οποίες συνδέονται και με τα οικονομικά συμφέροντα,
Καλές οι ελληνορωσικές συμμαχίες, τα φιλορωσικά κόμματα, η φιλορωσική ρητορική, αλλά κάποια πράγματα θα πρέπει να ξεκαθαρίζονται πριν είναι πολύ αργά.
nikosxeiladakis.gr
Από το makeleio
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου