Το μυστικό ενός τάφου!...

Αλήθεια!.. Πόσο επίκαιρα είναι ορισμένα δημοσιεύματα!... Και γιατί το λέμε αυτό; Λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι, Μέγας Αλέξανδρος, το μυστικό του τάφου του, από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία της 25 Σεπτεμβρίου 2010, πολύ πριν αποκαλυφτούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Αμφίπολη και δημιουργηθεί όλος αυτός ο ντόρος , παρουσίασε ένα εντυπωσιακό

απόσπασμα. Τι θα λέγατε να το διαβάσουμε;

«Η ιστορία του τάφου τού Αλεξάνδρου είναι η ιστορία μιας περιπέτειας. Το να ξεχωρίσουμε τους αμέτρητους θρύλους από τα πραγματικά γεγονότα και να ερμηνεύσουμε τις συχνά αντιφατικές ιστορικές πηγές είναι σαν να κινούμαστε προς έναν «αινιγματικό και φευγαλέο σαν τις οφθαλμαπάτες της ερήμου στόχο».

Επιστροφή στη Βαβυλώνα

Ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως και του Ιησού, του Ιούλιου Καίσαρα, του Σωκράτη, είναι ένα από κείνα τα γεγονότα που -αν και αρνητικά αυτά καθεαυτά -είχαν μεγάλη επίδραση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τα τρία από τα τέσσερα αυτά πρόσωπα θεωρήθηκαν μετά τον θάνατό τους θεότητες, αν και με διαφορετικό τρόπο και σημασία. Εν ολίγοις, η εξαφάνιση ετούτων των ανθρώπων δεν έγινε αποδεκτή από τους συγχρόνους τους, οι οποίοι θέλησαν να πιστέψουν σε μια διαφορετική, ανώτερη ύπαρξή τους μετά το τέλος της ανθρώπινης περιπέτειάς τους. Από αυτούς μόνον ο Ιησούς θεωρείται ακόμη από εκατομμύρια ανθρώπους Θεός, επειδή το μήνυμά του για αγάπη, συγχώρεση, ειρήνη, για ένα αιώνιο όραμα του ανθρώπινου γίγνεσθαι και, κυρίως, η ανακάλυψη του άδειου του τάφου -βεβαιώνεται από τις ευαγγελικές πηγές ότι έλαβε χώρα τρεις μέρες μετά τον θάνατό του στον σταυρό- φόρτισαν τη μορφή του με ένα ισχυρότατο μυστικιστικό και εσχατολογικό σθένος. Ο Σωκράτης, αν και αποκλειστικά και μόνο ανθρώπινος, βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο πιο κοντά του, όντας βαθύς και εμβριθής στοχαστής, μη βίαιος άνθρωπος, θύμα και ο ίδιος μιας αναίτιας και τυφλής βίας. Τα πράγματα είναι διαφορετικά για τον Καίσαρα, ιδρυτή μιας αυτοκρατορίας που διήρκεσε αιώνες, κι ακόμη περισσότερο για τον Αλέξανδρο, ο οποίος πέθανε νέος, στο απόγειο της δόξας και της δύναμης, αφού επιτέλεσε υπεράνθρωπα εγχειρήματα, πυροδοτώντας τη γέννηση ενός θρύλου που έμελλε να κρατήσει για χιλιετίες. Η ίδια η Βίβλος τον αναφέρει στο Βιβλίο των Μακκαβαίων με λέξεις ανυπέρβλητου θαυμασμού: και ησύχασεν η γη ενώπιον αυτού.

Κανένας πριν απ' αυτόν δεν είχε επιτελέσει ανάλογα κατορθώματα, κανένας δεν είχε φτάσει ποτέ με έναν στρατό τόσο μακριά από τη χώρα του, κανένας δεν είχε ποτέ συλλάβει ένα πολιτικό σχέδιο τέτοιων διαστάσεων και, τέλος, κανένας δεν είχε υπάρξει ποτέ τόσο συνειδητοποιημένος όσο εκείνος σχετικά με τις συνέπειες που το σχέδιό του θα είχε για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο πρόωρος θάνατός του, και μάλιστα στο αποκορύφωμα της καλής του τύχης, υποδαύλισε τη συλλογική φαντασία και προκάλεσε μια σειρά από ερωτηματικά σχετικά με το πώς θα ήταν ο κόσμος, αν εκείνος κατάφερνε να εδραιώσει το οικοδόμημά του και να ενώσει το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου γένους υπό την αιγίδα του. Ο αντίλαλος από τα κατορθώματά του πολλαπλασιάστηκε υπέρμετρα, μέχρι που έφτασε να αντηχεί στα μεσαιωνικά ποιήματα και στα τραγούδια των griot* της Γουινέας, η μορφή του χαράχτηκε στο μάρμαρο, απεικονίστηκε σε τοιχογραφίες, έλαμψε πάνω σε ψηφιδωτά, εισέβαλε σε όλο τον τότε κόσμο. Η τέχνη που εκείνος προώθησε και διέδωσε αναγνωριζόταν τρεις αιώνες αργότερα στις απρόσιτες κοιλάδες του Αφγανιστάν και του Χιντού Κους: το στιλ Γκαντάρα. Ακόμη και σήμερα, ανάμεσα στις ορεσίβιες φυλές κληροδοτείται ο θρύλος ότι τα άλογα εκείνης της περιοχής είναι απόγονοι του Βουκεφάλα. Υπάρχει μια παράδοση, σύμφωνα με την οποία, ακόμη και μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, τις νύχτες με καταιγίδα, οι γυναίκες των ελληνικών νησιών, καθώς περίμεναν με αγωνία τους άνδρες τους που βρίσκονταν στο πέλαγος με τα πλοία τους, πλησίαζαν στην άκρη της θάλασσας και φώναζαν δυνατά, προσπαθώντας να σκεπάσουν τον θόρυβο των κυμάτων που έσπαγαν στα βράχια: «Πού είναι ο Μεγαλέξανδρος;». Και απαντούσαν εξίσου δυνατά: «Ζει και βασιλεύει», λες κι αυτό το ισχυρό όνομα είχε τη δύναμη να καταλαγιάσει την ορμή της καταιγίδας.
• Τραγουδιστές και πλανόδιοι μουσικοί της Δυτικής Αφρικής, βάρδοι (Σ.τ.Μ.)»

Για την αντιγραφή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ