Αναζητώντας το ευαγγέλιο του Ματθαίου!..

Στις Αποστολικές Περιόδους του Βαρνάβα αναφέρεται ακόμη ότι τη στάχτη από το λείψανο του αποστόλου την μάζεψαν οι εκτελεστές του σε ένα σεντόνι που το σφράγισαν με μολύβι, και σκόπευαν να το ρίξουν στη θάλασσα. Όμως ο Μάρκος, μαζί με τον Τίμωνα και το Ρόδωνα, κατόρθωσαν να το πάρουν τη νύχτα και να το θάψουν σε μια σπηλιά κοντά στην πόλη, εκεί όπου προηγουμένως κατοικούσε το έθνος των
Ιεβουσαίων. Και μαζί με τη στάχτη από το σώμα του αποστόλου τοποθέτησαν εκεί και το ιερό Ευαγγέλιο που ο Βαρνάβας είχε πάρει από το Ματθαίο!

ΕΙΝΑΙ γνωστόν ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος (1ος αι. μ.Χ.) είναι ένας από τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού. Παρότι δεν υπάρχουν ασφαλείς ιστορικές πληροφορίες για τη ζωή του, εικάζεται ότι καταγόταν από τη Γαλιλαία και προερχόταν από εύπορη οικογένεια, καθώς και ότι ασκούσε το επάγγελμα του τελώνη ή του εισπράκτορα των φόρων.

Ο Ματθαίος, όπως τουλάχιστον γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη, ακολούθησε τον Ιησού και στη συνέχεια κήρυξε στην Παλαιστίνη, όπου συνέθεσε σε αραμαϊκή γλώσσα μια συλλογή με τον τίτλο «Λόγια του Χριστού», η οποία χάθηκε. Ωστόσο, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, γραμμένο σε ελληνική γλώσσα, δεν φαίνεται να σχετίζεται με το προηγούμενο έργο του, ενώ πιθανολογείται ότι συντέθηκε μετά το 70. Γράφεται ότι, μερικοί μελετητές, έχοντας υπόψη ότι το Ευαγγέλιο κατέχει την πρώτη θέση στα βιβλία της Καινής Διαθήκης, πιστεύουν ότι γράφτηκε γύρω στο 60 και άλλοι ανάγουν τη συγγραφή του στο 90 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 16 Νοεμβρίου

Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, το ευαγγέλιό του Ματθαίου, που γράφτηκε στην αρχή στην αραμαϊκή γλώσσα και ο ίδιος ο ευαγγελιστής το μετάφρασε στα ελληνικά, είναι θαμμένο μέσα στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα στην Κύπρο!..

Στις Αποστολικές Περιόδους του Βαρνάβα (1) αναφέρεται ακόμη ότι τη στάχτη από το λείψανο του αποστόλου την μάζεψαν οι εκτελεστές του σε ένα σεντόνι που το σφράγισαν με μολύβι, και σκόπευαν να το ρίξουν στη θάλασσα. Όμως ο Μάρκος, μαζί με τον Τίμωνα και το Ρόδωνα, κατόρθωσαν να το πάρουν τη νύχτα και να το θάψουν σε μια σπηλιά κοντά στην πόλη, εκεί όπου προηγουμένως κατοικούσε το έθνος των Ιεβουσαίων. Και μαζί με τη στάχτη από το σώμα του αποστόλου τοποθέτησαν εκεί και το ιερό Ευαγγέλιο που ο Βαρνάβας είχε πάρει από το Ματθαίο!

Σύμφωνα με την κυπριακή εκκλησιαστική παράδοση, τον τάφο του αποστόλου Βαρνάβα, το λείψανό του καθώς και το Ευαγγέλιο βρήκε ύστερα από όραμα ο αρχιεπίσκοπος Σαλαμίνας - Κωνσταντίας Ανθέμιος (γύρω στο 488 μ.Χ.) σε μια κρίσιμη για την Κυπριακή Εκκλησία στιγμή, όταν η Εκκλησία της Αντιόχειας, δια του πατριάρχη της Πέτρου Γναφέως, ζητούσε τον έλεγχο της Κυπριακής, με τη δικαιολογία ότι η τελευταία είχε δεχτεί το χριστιανισμό από την Αντιόχεια!

Το Ευαγγέλιο που βρήκε στον τάφο του Βαρνάβα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη ο αρχιεπίσκοπος Ανθέμιος, αποδεικνύοντας πανηγυρικά την αποστολικότητα της Κυπριακής Εκκλησίας (που είχε ιδρυθεί από απόστολο, το Βαρνάβα) . Καθιερώθηκε έτσι οριστικά το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου από τον αυτοκράτορα Ζήνωνα (474-491 μ.Χ.), ενώ ο αρχιεπίσκοπος της Κύπρου πήρε και τα τρία γνωστά αυτοκρατορικά προνόμια που διατηρεί μέχρι σήμερα, δηλαδή:
--Να υπογράφει με κόκκινο μελάνι.
--Να φορά αυτοκρατορικό μανδύα.
--Να κρατά αυτοκρατορικό σκήπτρο.

Η παράδοση αναφέρει ακόμη ότι το λείψανο του Βαρνάβα μεταφέρθηκε επίσης στην Κωνσταντινούπολη, όπου τοποθετήθηκε στο ναό του Αγίου Στεφάνου. Δυτικές παραδόσεις μιλούν για μεταφορά του στο Μεδιόλανον της Ιταλίας, ενώ και στο μοναστήρι του αποστόλου στην Κύπρο πιστεύεται ότι φυλάσσονταν.

Είναι γεγονός ότι διάφορα συγγράμματα που κυκλοφόρησαν κατά την αρχαιότητα, αποδόθηκαν στον απόστολο Βαρνάβα. Από αυτά το πιο σημαντικό είναι η λεγόμενη Επιστολή Βαρνάβα, η οποία περιλαμβάνεται μεν μεταξύ των συγγραμμάτων των αποστολικών Πατέρων, αλλά γίνεται σήμερα γενικά αποδεκτό ότι δε γράφτηκε από το Βαρνάβα. Η επιστολή θεωρείται ότι γράφτηκε στην Αλεξάνδρεια μετά το 70 μ.Χ., δηλαδή 13 τουλάχιστον χρόνια μετά το θάνατο του Βαρνάβα. Μνημονεύεται επίσης στον κατάλογο του Γελασίου ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο, ως σύγγραμμα του αποστόλου Βαρνάβα, δεν έχει όμως διασωθεί και αποδίδεται σε αιρετικούς.

Κατά το 15ο αιώνα παρουσιάστηκε ένα χειρόγραφο, που κυκλοφόρησε αργότερα στην ιταλική γλώσσα, ως … μουσουλμανικό ευαγγέλιο του Βαρνάβα. Το σύγγραμμα τούτο, άγνωστου συγγραφέα, υποστηρίζει ότι ο αληθινός Μεσσίας ήταν ο Μωάμεθ και ο Ιησούς ήταν ο πρόδρομός του! Τέλος ένα αμβροσιανό χειρόγραφο του 11ου αιώνα αναφέρει παλαιότερη παράδοση η οποία περιλαμβάνει και το Βαρνάβα μεταξύ των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης. Μερικοί μελετητές με βάση την παράδοση αυτή, απέδωσαν στο Βαρνάβα την Προς Εβραίους επιστολή του αποστόλου Παύλου!

Όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος μοναχός (2), ορίστηκε η ένδοξη μνήμη του τρισμακαρίου αποστόλου και γενναίου μάρτυρος Βαρνάβα να γιορτάζεται κάθε χρόνο: Στις 11 του Ιούνη σύμφωνα με το ημερολόγιο των Ρωμαίων, στις 11 του Μεσωρούς κατά το ημερολόγιο των κατοίκων της Σαλαμίνας - Κωνσταντίας και στις 19 του Ηληθυπάτου, κατά το ημερολόγιο των Παφίων.

Η μνήμη του αποστόλου Βαρνάβα από την Εκκλησία τόσο κατά το ανατολικό όσο και κατά το δυτικό εορτολόγιο, στις 11 του Ιούνη. Ιδιαίτερα τιμάται ο απόστολος Βαρνάβας στην Κύπρο, όπου ένα από τα πιο σημαντικά μοναστήρια είναι αφιερωμένο σε αυτόν και βρίσκεται κτισμένο κοντά στην αρχαία Σαλαμίνα, εκεί όπου ο απόστολος πιστεύεται ότι θάφτηκε. Το μοναστήρι βρίσκεται στην περιοχή της Κύπρου που τελεί από το 1974 κάτω από τουρκική στρατιωτική κατοχή.

Παρά το ότι σημειώθηκαν και στην Κύπρο σκληροί διωγμοί Χριστιανών, αρκετοί από τους οποίους μαρτύρησαν, η Εκκλησία της Κύπρου είχε πιο στελεχωθεί με επισκοπές που έδρευαν σε όλες τις πόλεις, και το 325 μ.Χ. εκπροσωπήθηκε με δικούς της ιεράρχες στη σύνοδο της Νίκαιας. Ήδη η νέα πίστη προχωρεί πια προς το θρίαμβο, που δεν αργεί! Το διάταγμα του Μεδιολάνου (Μιλάνου) σχετικά με την ανεξιθρησκία το 313 μ.Χ. αποτέλεσε τη μεγάλη νίκη του Χριστιανισμού. Ταυτόχρονα, ο διαχωρισμός το 330 μ.Χ. της αχανούς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε Ανατολική (με έδρα την Κωνσταντινούπολη) και σε Δυτική (με έδρα τη Ρώμη) ήταν σημαντικό γεγονός που οδήγησε στον τελικό θρίαμβο του Χριστιανισμού, που οριοθετεί και το τέλος της Αρχαιότητας (3).
 Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

-->