Γλέντι και μεθύσι στην Κατοχή

Μια φορά είχαμε μεθύσει. Είχαμε πάει στην Αγία Παρασκευή, 2.000 το εισιτήριο. Είμαστε καλή παρέα. 3 αγόρια και 3 κορίτσια.
Η μία ήταν καλλίφωνη, ο άλλος βαρύτονος, πολύ καλός, -αυτός που με πείραζε-. τα αγόρια ήταν μαζί μου γιατί μέναμε κοντά. Ο μεζές ήταν κρεμμύδι ωμό και τσιγάρο και κρασί. Μονοφάι, ξεροσφύρι, ξέρεις. Από μια οκά ο καθένας.
Έξι οκάδες κρασί ήπιαμε και
οι κοπέλες οι άλλες δεν έπιναν τόσο πολύ. 'Εγώ ξέρεις έπινα 50. Και δεν το καταλάβαμε πως είχαμε μεθύσει.
Και μόλις μας χτύπησε ο αέρας λύγισαν τα γόνατά μας. Τρέχαμε να προλάβουμε γιατί ήταν η ώρα 8 να μην χάσουμε τη συγκοινωνία. να πάμε στην Ομόνοια να πάρουμε των 8 για το Κουκάκι.
Και μέσα στο αυτοκίνητο μου έρχεται εμετός. Και βάζω το χέρι μου μπροστά να μη λερώσω τους άλλους και μόλις έκανα εμετό μου πέρασε.
Μόλις φτάσαμε στην Ομόνοια ήταν η ώρα 8 και έφευγε το τελευταίο τραμ. Δεν το προλαβαίναμε. Είχε ξεκινήσει. Τρέχει ένας από τους μεθυσμένους κατεβάζει το παντελόνι του, σταματάει το τραμ και μπαίνουμε μέσα και φεύγουμε.
Ύστερα που ανεβαίναμε τον ανήφορο εκεί στο Κουκάκι, γονατίσαμε. Όχι εγώ μονάχα, αλλά και τα αγόρια. Αλλά πάντως εγώ βάσταξα καλύτερα και το πρωί ήμουνα περδίκι.

-->
Δε με έπιανε εμένα το κρασί. Αλλά με το τσιγάρο και το κρεμμύδι μας πείραξε. Αλλά αυτά δεν είναι αγωνιστικά βέβαια.

(συνέντευξη της Κ.Χ. στην ΟΠΙΑ, 23.6.87)
Από το pisostapalia

loading...