Eν Αθήναις...τα παιχνίδια του δρόμου και της αλάνας

Εκείνα τα χρόνια τα παιδιά έπαιζαν με τις γκαζές που τις λέγανε και γιαλένια...με τους βόλους που ήταν χωμάτινοι....αλλά και με τα χαρτάκια ή χαπαχούπες.
Τα αγοράζανε από τα ψιλικατζίδικα τότε που η εικοσάρα ...το πενηνταράκι...
η δραχμούλα είχαν πρόσωπο γιατί είχαν κάποτε ....τα ανταλάσανε λοιπόν  μεταξύ τους αλλά και
παίζανε με αυτά τον δικό τους παιδικό "τζόγο".
Όχι τίποτα το περίεργο....είχαν αριθμούς και έριχνε ο ένας έριχνε ο άλλος και όποιος είχε ίδιο με το τελευταίο νούμερο τα έπαιρνε όλα.
Έκαναν και ανταλαγές στα διπλά τους...
-Σου δίνω Καρέζη δώσε μου Κακαβά...
Οι ήρωες του Ελληνικού κινηματογράφου κυριαρχούσαν αλλά και οι ποδοσφαιριστές...
-Δώσε μου Νεστορίδη να σου δώσω Σιδέρη...
Αργότερα με τα Κλασσικά τα Εικονογραφημένα βγήκαν και χαπαχούπες με
την Νήσο των Θησαυρών....συμπλήρωνες την σειρά και έπαιρνες δώρο μια δερμάτινη μπάλα....μεγάλη υπόθεση τότε όταν είχες την δυνατότητα να έχεις μόνο το λαστιχένιο τόπι που από τα χτυπήματα γινότανε πεπόνι.
Ήταν δύσκολο όμως να συμπληρώσεις την σειρά γιατί συνήθως έλειπε ένα χαρτάκι.
Η εταιρεία δεν διέθετε πολλές μπάλες ....
Τα γκαζάκια τα έβαζες σε υφασμάτινο σακουλάκι και τα είχες από την άλλη τσέπη
που δεν είχες χαπαχούπες.
Έτσι ήσουν οργανωμένος όταν έβγαινες στον χωματόδρομο για παιχνίδι.
Να μη ξεχάσω και τα τσιγκάκια....τα καπάκια δηλαδή από τα αναψυκτικά
της εποχής ....τις μπύρες....

-->
Ταμ-ταμ....μπυράλ...ΦΙΞ κάνει καλό...ΗΒΗ....και αυτά μέσα στο παιχνίδι.
Τελειώνοντας να θυμηθώ και την ρεφενέ σοκολάτα αμυγδάλου...
βάζαμε όλοι και παίρναμε μια για όλους...ιεροτελεστία η διανομή να μην
κοπεί στραβά και κάποιος αδικηθεί.
Και όμως είμαστε χαρούμενοι τότε!
Μεγάλες χαρές με μικρά μέσα.

Από το Πίσω στα παλιά