Εν Αθήναις...ζητείται μικρός

Η ταμπέλα "ζητείται μικρός" ήταν πολύ συνηθισμένη  εκείνα τα χρόνια στις προθήκες των μαγαζιών. Ανάλογα και με την δουλειά σε διαλέγανε....
   Για τις αποθήκες χονδρεμπορίου της Ευριπίδου της Σοφοκλέους έπρεπε να είσαι ψωμωμένος.... για τα εμπορικά δεν έπαιζαν ρόλο στο "interview "οι οκάδες.
   Τα κουρεία τα κεντρικά είχαν όλα μικρούς για ..
.βούρτσα.
    Ξεσκόνιζες μετά το κούρεμα τον πελάτη να φύγουν οι τρίχες από το σακάκι και αν δεν τον έφτανες ...πήδαγες.
   Και έτσι και ήταν από αυτούς που ξηγιόντουσαν τάλληρο....έκανες τραμπολίνο.
    Υπήρχαν και οι μεγαλοκυρίες που κατηφορίζανε από το Κολωνάκι στην Σταδίου να ψωνίσουν και στην συνέχεια ο μικρός φορτωνότανε τα πακέτα και τις συνόδευε σπίτι.
   Σε μπακάλικο απαραίτητος ο μικρός (μπακαλόγατος λεγότανε "χαϊδευτικά")... και είχε μεγαλομπακάλικα τότε....
   Στα καφενεδάκια του Κέντρου ο μικρός πήγαινε τους καφέδες με το ταψί στα γύρω μαγαζιά και στα γραφεία των μεγάρων.
   Ένας από αυτούς τους μικρούς ξεκίνησε με θελήματα σε ένα μικρό μαγαζάκι σε στοά με είδη ραπτικής.... με πολύ δουλειά.... μεγάλη πελατεία...
   Ο ιδιοκτήτης δεν είχε παιδιά....τ ον κράτησε... τον πάντρεψε και του άφησε το μαγαζί που υπάρχει μέχρι σήμερα δυστυχώς μαζί με καναδυό ακόμα στην ίδια  στοά.

-->
Παππούς τώρα βοηθάει τον γιό του....
     Κατεβαίνοντας συχνά στο Κέντρο περνάω πάντα από την στοά και μπροστά από το μαγαζάκι του κοντοστέκομαι για να μου φωνάξει.... "...παρών..."

Από το Πίσω στα παλιά