Κηλίδες στα άστρα αποκαλύπτουν μαγνητικές παραξενιές

Το αστέρι Ανδρομέδα έχει 15 φορές την ακτίνα του ήλιου μας. Ο ήλιος μας θα μπορούσε εύκολα να χωρέσει σε μία από αυτές τις σκοτεινές συστάδες (μαύρες κηλίδες) όπως παρατηρείται από τα 6 τηλεσκόπια του Κέντρου Υψηλής γωνιακής ανάλυσης Αστρονομίας (CHARA) στην Καλιφόρνια.
Ο μαγνητισμός του ήλιου γυαλίζει πέφτοντας πάνω στους κύκλους, που διαρκούν περίπου 11 χρόνια, παράγοντας σκοτεινές
ηλιακές κηλίδες που παρασύρονται γύρω από τον ισημερινό του ήλιου με «ηλιακό μέγιστο» και στη συνέχεια εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια του«ηλιακού ελάχιστου». Οι αστρονόμοι παρακολουθούν τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων για αιώνες, αλλά τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν απο τι οδηγούνται,και πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο. Τα άλλα αστέρια παρουσιάζουν παρόμοιους κύκλους; Έχουν ηλιακές κηλίδες ή, ακριβέστερα, starspots; Αν έχουν οδηγούνται και αυτοί από τους ίδιους μηχανισμούς;
Φυσικά αυτή η απάντηση είναι δύσκολο να απαντηθεί χωρίς κοντινότερη προσέγγιση. Έτσι φτάνουμε σε ένα σημείο όπου μπορούμε να δούμε μικρά αστέρια, ιδιαίτερα τους κόκκινους νάνους, οι οποίοι καλύπτονται με μεγάλες κηλίδες σε τεράστιες περιοχές, και προκαλούν την αμυδρή φωτεινότητα του άστρου καθώς περιστρέφεται.
Οι αστρονόμοι έχουν χαρτογραφήσει τη φωτόσφαιρα από ένα μεγάλο παλιό αστέρι 180 έτη φωτός μακριά για να επιλύσουν μεμονωμένα σημεία, καθώς το αστέρι περιστρέφεται παράξενα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της Ανδρομέδας Ζ, -ένα αστέρι 15 φορές το μέγεθος του ήλιου-, έχει διάσπαρτα starspots  σε όλη την επιφάνειά του, με ένα φαινομενικά τυχαίο τρόπο, ακόμη και σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη (δηλαδή κοντά στους πόλους).
Οι κηλίδες είναι πολύ διαφορετικές από τον ήλιο μας, όπου η πλειοψηφία των ηλιακών κηλίδων ξεσπούν γύρω από τον ισημερινό. Ο ήλιος έχει διαφορική περιστροφή, (περιστρέφεται ταχύτερα στον ισημερινό από ότι στους πόλους). Αυτό έχει επίδραση στο εσωτερικό μαγνητικό πεδίο, τραβώντας το περισσότερο γύρω από τον ισημερινό. Η «εκκαθάριση» του μαγνητικού πεδίου, χαράζει μαγνητικές γραμμές που σκάζουν  μέσω της φωτόσφαιρας, όπως οι στεφανιαίοι βρόγχοι, δημιουργώντας σκοτεινές περιοχές - ηλιακές κηλίδες -στη διάταξη του ισημερινού.
Η Ανδρομέδα Ζ δεν φαίνεται να παρουσιάζει αυτό το μοτίβο starspots, και οι αστρονόμοι συμπεραίνουν ότι η εσωτερική δυναμική της είναι κάπως διαφορετική από τη διαφορική περιστροφή του ήλιου μας, και του ηλιακού κύκλου.Ο ήλιος μας περιστρέφεται σε ένα χαλαρό ρυθμό των 2 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο.

-->
Η Ανδρομέδα Ζ, γυρίζει  40 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και έχει ένα μικρότερο δυαδικό εταίρο. Και τα δύο αστέρια, έχουν πολύ διαφορετικές ιδιότητες που επηρεάζουν την εξέλιξη των starspots. Αλλά ένα πράγμα είναι αρκετά σαφές για τους ερευνητές. Αυτό το αστέρι σίγουρα δεν έχει μαγνητικό δυναμό σαν τον ήλιο , αποκαλύπτοντας τη διαφορετικότητα του άστρου, απο τον δικό μας ήλιο.
Τομέας ενημέρωσης prisonplanet.gr