Η εμπειρία μου από τη Μόρα

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη μου εμπειρία από την επίσκεψη της Μόρας στον ύπνο μου.
Εκείνη την περίοδο της ζωής μου μόλις είχα μάθει για τα δαιμόνια και βλέποντας κάποιους εξορκισμούς το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι μου επιτέθηκαν για να με δαιμονίσουν.
Καθώς κοιμόμουνα βλέπω έναν εφιάλτη. Ήταν κάτι τερατόμορφες σκιές που με πλησίαζαν.
Αμέσως ανοίγω τα μάτια τρομοκρατημένος σε πλάγια στάση αλλά αδυνατώ
να κουνηθώ. Χωρίς να μπορώ να διακρίνω κάτι στο λιγοστό φως που είχε το δωμάτιο, ένιωθα μια τρομακτική παρουσία στο χώρο πίσω μου. Μη μπορώντας να κάνω το σταυρό μου, προσπαθούσα να γυρίσω ανάσκελα για να δω αν είναι κάποιος.
Κλείνω τα μάτια μήπως μπορέσω και κοιμηθώ και χαθούν όλα και πάλι βλέπω τις σκιές. Ανοίγω πάλι τα μάτια μου μόνο που τώρα μπορούσα να δω όλο το δωμάτιο γυρισμένος ανάσκελα όπως πετάχτηκα από τον τρόμο μου. Νιώθω ένα πλάκωμα στο στήθος και πλέoν έχοντας την αίσθηση κάποιας σκοτεινής παρουσίας, πιστεύω ότι είναι δαίμονες.
Παλεύω να σηκώσω το χέρι μου να κάνω το σταυρό μου, τίποτα. Προσπαθώ να πω το "Πάτερ ημών" και μόλις που μου βγαίνουν μερικές λέξεις. Μόλις βάζω στο στόμα μου το Κύριε ... δέχομαι μεγαλύτερη πίεση, που μου προκαλεί μεγαλύτερο τρόμο. Απελπίζομαι και παρατάω τις προσπάθειες.
 Πλέον νιώθω ότι έχασα και θα καταληφθώ από τα δαιμόνια, αλλά βαθιά μέσα μου δεν έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στη δύναμη του Θεού, ότι τίποτα δε μπορεί να μου συμβεί χωρίς να το επιτρέψει εκείνος.
Και τότε έγινε κάτι που θα το θυμάμαι μια ζωή. Χωρίς λόγια από το στόμα, χωρίς σκέψεις από το νου μου, μίλησα στο Θεό με την ψυχή μου, μέσα από την καρδιά μου, που λένε, και τον εμπιστεύθηκα. Ας γίνει το θέλημά σου όποιο κι αν είναι.
Αμέσως χάθηκαν όλα. Έκανα το σταυρό μου, είπα πολλές φορές το Πάτερ ημών με δάκρυα στα μάτια και κοιμήθηκα γαλήνιος. Δε μπορώ να σας περιγράψω πως ένιωσα το πρωί που ξύπνησα.
Μετά από αυτό, έμαθα ότι πρόκειται για τη Μόρα και όχι για δαίμονες. Μου έτυχε άλλες δύο φορές αλλά πλέον δε φοβήθηκα, γιατί γνώριζα ότι δεν ήμουν μόνος.
Ιησούς Χριστός Νικά σκεφτόμουν και χάνονταν. Δε μπόρεσα άλλη φορά στη ζωή μου να μιλήσω με την ψυχή μου στο Θεό. Να παραδεχτώ, ότι χωρίς αυτόν δε μπορώ καν να υπάρχω. Χωρίς το φως θα επιστρέψουμε στο σκότος, στην ανυπαρξία.

-->
Γι αυτό πρέπει να ζητάμε από το Θεό να επέμβει στη ζωή μας κατά το θέλημά του, γιατί χάρη στο θέλημά του υπάρχουμε και στην αγάπη του.
Ιησούς Χριστός Νικά και όλα τα κακά σκορπά.
AthanasiosΙΧΝ
Από το prisonplanet