Εν Αθήναις...παλιές γειτονιές

Γειτονιές αλλάζαμε εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα.
Όταν έμενες σε νοίκι όπου γής και πατρίς.
Aπό κάποια γειτονιά  στα Πατήσια σε προχωρημένη τάξη του δημοτικού.
Χωματόδρομος η Ορφανίδου πίσω από την Αγία Βαρβάρα στην Αλυσίδα.
Και οι άλλοι δρόμοι το ίδιο....είχε και γεφυράκι που από κάτω

περνούσε ρέμα.
Ένα υπόγειο μεγαλύτερο σπιτάκι από το άλλο της Ομόνοιας.
Το παράθυρο της κουζίνας σε αγαστή συνεργασία με το ρέμα
όπου κύλαγε με θόρυβο το νερό όταν έβρεχε και εγώ απολάμβανα
το θέαμα.
Και το υπόλοιπο σόϊ διασκορπισμένο στην περιοχή.
Παραπάνω η παράγκα του Μικρασιάτη παππού που ζούσε με τα υπόλοιπα
ανύπαντρα παιδιά του.
Την Κυριακή πηγαίναμε επίσκεψη-εκδρομή στην παράγκα του θείου
τέρμα Ορφανίδου κοντά
στο νταμάρι του Κυπριάδη που έφιαξε την περιοχή παρακάτω
και πήρε το όνομά του.
Όταν έβρεχε οι γαλότσες απαραίτητες γιατί βουτούσες για τα καλά στο
ποταμάκι.
Φωνάζαμε από μακριά όταν κοντοφτάναμε για να μαζέψει τα σκυλιά
ο γείτονας του θείου.
Η θεία ...η μάνα...οι γειτόνισες ετοιμάζανε τα φαγητά.
Δύο γκαζιέρες στο φούλ με το λάδι στα τηγάνια να κοχλάζει
και να περιμένει τα στρογγυλά κιοφτεδάκια από κατεψυγμένο
κυμά.
Μπόλικο μακαρόνι του ακάκιου....μαρούλι από την αυλή....
φέτα από τον μπακάλη βαρελίσια και ρετσίνα από το καρβουνιάρικο.
Ψωμί....οκαδιάρικες παραφουσκωμένες φρατζόλες που μοσχοβολάγανε.
Οι μεγάλοι στη συνέχεια έβαζαν το ραδιόφωνο και ακούγανε
μουσική για να συνεχίσουν οι ίδιοι τα τραγούδια....
Τα παιδιά έξω εξερευνήσεις στο νταμάρι ....μαζεύαμε
τσακμακόπετρες που τις χτυπάγαμε μεταξύ τους για να βγάλουν σπίθες.

-->
Με το σούρουπο κατηφορίζαμε προς το σπίτι
για να προλάβουμε το θέατρο
από το ραδιόφωνο ERRES ή τον Τζών Γκρήκ με τα αστυνομικά του
κατορθώματα.

Από το Πίσω στα παλιά