Γύρω μας χαμός και στη μέση ο Χριστός

Οι μέρες που περνάμε ως Έλληνες είναι μέρες μετάβασης από έναν κόσμο που μάθαμε κι εκπαιδευτήκαμε να ζούμε, σε έναν άγνωστο κόσμο που έρχεται και δεν ξέρουμε πως θα ζήσουμε μέσα σε αυτόν.
Όλοι πάνω σε ένα τρενάκι που τρέχει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα, πάνω σε ράγες που ορμούν προς την κατηφόρα. Τρίζοντας από το βάρος της διαφθοράς και της σαπίλας μας, φορτώνονται τα βαγόνια του κι άλλο, με την κακία και τις σφαλιάρες της Νέας Τάξης, από τη μια μεριά, και την
μαυρίλα, την απόγνωση και την εξαθλίωση των προσφύγων, από την άλλη.
Κι όλα αυτά τα βάρη, σκοτεινά και βρωμερά, φορτώνονται πάνω στο τρενάκι Ελλάς, που τρέχει χωρίς φρένα πλέον, προκαλώντας την προσοχή όλου του κόσμου, φίλων και εχθρών, που το κοιτάζουν, άλλοι στοιχηματίζοντας, άλλοι γελώντας με το χάλι του κι άλλοι τρομάζοντας με το πού θα καταλήξει τελικά η ξέφρενη πορεία του.
Θα εκτροχιαστεί επιτέλους αυτό το τρενάκι; Θα διαλυθεί να ησυχάσουν οι εχθροί του και να εξαφανιστούν οι μισητοί Έλληνες;
Όμως σε αυτό το παγκόσμιο μεγάλο πανηγύρι είναι όλοι καλεσμένοι. Σαν να τους μάζεψε εδώ όλους ο Χριστός μας. Γιατί άραγε;
Γιατί όλες οι φυλές μαζεύονται εδώ κι όλοι οι εχθροί εδώ στοχεύουν κι όλοι οι Έλληνες εδώ τιμωρούνται;
Τα συστατικά μπήκαν όλα μέσα στην κατάλληλη χύτρα. Δεν μένει παρά να μπει και η κουτάλα και να αρχίσει το ανακάτεμα.
Κάτι θέλει από εμάς ο Χριστός.
Από εμάς που ξέρουμε που πάει η κατάσταση, που προσπαθούμε να κάνουμε τον αγώνα του Χριστού, ως καλοί μαχητές. Μπορεί να μην είμαστε τέλειοι. Μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε όλα και πολλές φορές να Τον απογοητεύουμε και να αποτυγχάνουμε στον αγώνα μας, αλλά προσπαθούμε.
Σε αυτή μας την προσπάθεια, φέρνει τη βοήθεια Του. Θα μας βοηθήσει να μπορέσουμε να επιλέξουμε, ξεκάθαρα πλέον, με ποιόν θέλουμε να είμαστε.
Σε αυτό τον αχταρμά του γκρι, που δεν ξέρεις ποιός πιστεύει τι, ποιός είναι φίλος και ποιός εχθρός, ποιά η αλήθεια και ποιό το ψέμα, δεν μπορούν να ζήσουν αυτοί που διψούν Δικαιοσύνη, Αλήθεια και Φως.
Κάθε μέρα που περνάει, στο τίποτα αυτού του κόσμου, είναι μαρτύριο. Ένα αργό βασανιστικό μαρτύριο αποδόμησης κάθε ιδεώδους, κάθε πίστης, κάθε ευγενούς σκέψης και αισθήματος. Ένα βάσανο αργής πτώσης, στο άθλιο επίπεδο των ενστίκτων της ζούγκλας. Ένα-ένα όλα τα ψεύτικα "όμορφα" γίνονται ψεύτικα "άσχημα" και το βάρος του ψεύτικου κόσμου φαίνεται ασήκωτο.
Από αυτό το βάρος, το ασήκωτο, πάλι ο Χριστός θα μας αναπαύσει σηκώνοντάς το, βοηθώντας μας στην αδυναμία μας. Θα μας περάσει μέσα από τον Γολγοθά που έρχεται, δείχνοντάς μας τον δρόμο προς την Ανάσταση και τη Λύτρωση.
Το μόνο που θέλει από εμάς, είναι να Τον έχουμε πάντα στο νου και την καρδιά μας, να Του μιλάμε και να Τον εμπιστευόμαστε, ακόμα κι όταν αποτυγχάνουμε.

-->
Κι οι αποτυχίες μας θα είναι πολλές, να το θυμόμαστε αυτό, αλλά να θυμόμαστε επίσης, ότι αυτές οι αποτυχίες μας κάνουν να μαθαίνουμε και να ταπεινωνόμαστε, δίνοντάς μας την πεποίθηση, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε χωρίς Αυτόν κι έτσι πάντα να Τον αποζητάμε.
Ligh† Keeper
Τομέας ενημέρωσης prisonplanet.gr