Από τα βερεσέδια που έγραφαν στον μαυροπίνακα οι ταβερνιαρέοι...οι καφετζήδες.
Ο πελάτης έδινε παραγγελία....
"...μια γίγαντες....μισή οκά.....και τεμπεσίρι...."
Δηλαδή γράφτα...
Στα μπακάλικα υπήρχε το
τεφτέρι....
Επίσης υπήρχαν οι δοσάδες με τα ...είδη προικός...που περνούσαν πόρτα -πόρτα
κάθε 15 του μήνα να εισπράξουν την δόση.
Με το τεμπεσίρι και το τεφτέρι έζησαν οικογένειες πρίν από χρόνια στις φτωχογειτονιές
της Αθήνας.
Ήταν οι πιστωτικές κάρτες της εποχής ...
Σε περίπτωση που δεν ήσουν σωστός στις πληρωμές έχανες την πίστωση
και ήσουνα να σε κλαίνε οι ρέγγες όπως έλεγαν για κάποιον φουκαρά.
Υπήρχε όριο πίστωσης ....
Για κάποιους μικρότερο για άλλους μεγαλύτερο ανάλογα και με το επάγγελμα.
"Αυτόν μην τον φοβάσε κρατιέται από το δημόσιο..."
Έλεγε ο μπακάλης στον φούρναρη για τον δημόσιο υπάλληλο που είχε
σταθερή δουλειά και ημέρα πληρωμής.
Συνήθως το μπακάλικο ο φούρνος το χασάπικο το μανάβικο το ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΟ
ήταν κοντά και σχημάτιζαν μια μικρή αγορά.
Μπαινόβγαινε ο κόσμος με τα διχτάκια τσάντες της εποχής τότε που δεν υπήρχαν
νάϋλον σακούλες.
Τα ψώνια ήταν καθημερινά και αφορούσαν το φαϊ της ημέρας και για οικονομικούς
λόγους αλλά και λόγους έλλειψης συντήρησης των τροφίμων.
Ψυγείο του πάγου και λίγο πρίν το φανάρι το τσίγκινο κουτί με την σίτα
όπου έβαζαν τρόφιμα.
Ερχόμαστε στις ημέρες μας με την οικονομική κρίση και όλα τα υπόλοιπα
για να θυμηθούμε οι παλιοί το τεμπεσίρι...το τεφτέρι.
Από το Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου