Εν Αθήναις...γειτονιά ένα μικρό Κράτος

ΦΩΤΟ

Το παραπάνω δημοσίευμα είναι από την εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ...σωτήριον
έτος 1931....
Κράχ ...το είπαν...τέσσερα γράμματα έτσι απλά...
Δηλαδή κάτι σαν το ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ του Τρικούπη.
Συσσίτιο ανέργων έτοιμο να κλείσει...εκεί στην Βαρβάκειο...
Άνεργοι...συσσίτια δεν είναι άγνωστες λέξεις μετά από τόσα χρόνια
σήμερα στον τόπο μας.
Άχρηστοι Κυβερνήτες και
τότε άχρηστοι και τώρα τι διαφορετικό
θα μπορούσε να γίνει.
Ας πάμε  στην δεκαετία του 50 σε γειτονιά της Αθήνας....
Η καθημερινότητα δύσκολη....
Οι περισσότεροι έκαναν και δεύτερη δουλειά για να τσοντάρουν όπως έλεγαν
στον μισθό για να τα βγάζουν πέρα.
Το πρωϊ υπάλληλος σε Δημόσια υπηρεσία και το απόγευμα πωλητής
σε μαγαζί με παπούτσια στον υπόγειο στην Ομόνοια τότε που είχε
μαγαζιά.
Άλλος σερβιτόρος σε ταβέρνα κ.λ.π.
Έφευγαν το πρωϊ και γύριζαν αργά το βράδυ...
Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά    ....
Αυτοί που δεν είχαν ούτε την δυνατότητα του καθημερινού φαγητού.
Τους γνώριζε η γειτονιά και τους φρόντιζε προσπαθώντας να μην
τους φέρνει σε δύσκολη θέση.
Από φαϊ μέχρι και το ενοίκιο.
Μεγάλη η φροντίδα και για τα παιδιά των οικογενειών που είχαν
οικονομικό πρόβλημα παραμονές που θα άνοιγαν τα σχολεία.
Ότι μπορούσε ο καθένας και διακριτικά η θαρραλέα γειτόνισα
θα έδινε τον φάκελο για την αγορά των σχολικών από την ίδια
την μάνα και να μη νοιώσει άσχημα το παιδί.
Έτσι θα πήγαινε και αυτό στο σχολείο με καινούργια τσάντα
όπως τα άλλα τα παιδιά.
Η γειτονιά είχε τους δικούς της νόμους και κανόνες που όλοι
ακολουθούσαν.
Γνώριζαν ότι όποτε βρεθούν σε δύσκολη θέση υπάρχουν
αυτοί που θα ενδιαφερθούν.
Τα προβλήματα ήταν γνωστά μεταξύ τους....
Τα συζητούσαν στις αυλές...στο καφενείο...στον δρόμο.
Ο τάδε ψάχνει για δουλειά....ο δείνα πάει φαντάρος και αφήνει
πίσω γυναίκα και παιδί.

-->
Η λύση δεν θα αργούσε να βρεθεί και το κυριότερο η βοήθεια
θα δινότανε με διακριτικότητα και αποφασιστικότητα που δεν
θα άφηνε περιθώρια σε αυτόν που είχε ανάγκη να αρνηθεί.
Από το pisostapalia