Εν Αθήναις....το γάλα...το γιαούρτι

Ο γαλατάς περνούσε πρωϊ  με την σούστα ....
Ο μεταλλικός κάδος είχε το γάλα και κρεμασμένη την οκά
όπως έλεγαν το τσίγκινο κύπελο.
Αυτό ήταν το ζύγι...
Η νοικοκυρά έβγαινε με το κατσαρόλι αλλά και με το

άδειο πύλινο κεσεδάκι που είχε φροντίσει να πλύνει.
Το έπαιρνε ο γαλατάς και της έδινε το γεμάτο
με γιαούρτι.
Φρέσκο με την πέτσα του....τα παιδιά την έτρωγαν
με μπόλικη ζάχαρη.
Το γιαούρτι συνήθως ήταν το βραδυνό των ηλικιωμένων
με κομμάτια από ψωμί .

Υπήρχε όμως και ο γιαουρτάς που πουλούσε
μόνο γιαούρτι.
Είχε κρεμασμένες δύο μεγάλες πήλινες τσανάκες γεμάτες
σε ένα κοντάρι με σχοινιά και το κουβαλούσε στον ώμο.
Και μια ζυγαριά....
Πουλούσε χύμα γιαούρτι με το ζύγι....
Η ΕΒΓΑ ήρθε και άλλαξε αυτές τις συνήθειες...
Τα ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΑ άνοιξαν στις γειτονιές για να μείνουν
πολλά χρόνια.
Η διανομή γινότανε με το ποδήλατο που ήταν ειδικής
κατασκευής ...
Είχε μπροστά την καρότσα όπου έβαζαν
τις κλούβες με τα γυάλινα μπουκάλια με το γάλα
και τα κεσεδάκια με το γιαούρτι.
Ο γαλατάς έπαιρνε από το σκαλοπάτι της εξώπορτας
το άδειο μπουκάλι και άφηνε το γεμάτο.
Και αυτό το πρόβλημα λύθηκε στην συνέχεια
με την πλαστική συσκευασία.
Έγραφε ο τύπος...
στα τέλη της δεκαετίας του 1950
«δεν υπάρχει κανένα απολύτως προϊόν της εταιρείας που κυκλοφορεί σε συσκευασία επιστρεφόμενη στο εργοστάσιο.
 Ετσι η πρόοδος που εσημειώθη με την καθιέρωση των πλαστικών κυπέλλων γιαούρτης και παγωτών ολοκληρούται, 

-->
 οι δε όροι υγιεινής που και τώρα τηρούνται εις έπακρον φθάνουν σε τέτοιο σημείο εξελίξεως ώστε να ικανοποιούν και έναν παθολογικά ακόμη σχολαστικό καταναλωτή»
Από το pisostapalia