Τα παιδιά δεν πολυκαταλαβαίνουν την κατάσταση...
Βλέπουν τους μεγάλους να τρέχουν από το πρωϊ μέχρι το βράδυ.
Δεν ρωτούσαν τον φίλο τους τι δουλειά κάνει ο πατέρας του γιατί
δεν έκανε μια μόνο και σε μερικές ημέρες ήταν σε
άλλη.
Ο στόχος ήταν η κατσαρόλα της ημέρας να υπάρχει φαϊ τα απαραίτητα ρούχα
από δεύτερο τρίτο χέρι...ένα ζευγάρι παπούτσια μπαλωμένα
που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.
Η πρώτη λύση για δουλειά για αυτόν που δεν είχε ειδικότητα ή ήταν
ανήλικος ήταν αυτή ....του ποδαριού.
Ένας ταβλάς με ένα λουρί που περνούσαν στον λαιμό και πουλούσαν τσατσάρες...
κάλτσες....παραμάνες.
Οι προχωρημένοι πουλούσαν Αμερικάνικα τσιγάρα που έκρυβαν στις τσέπες
που ήταν ειδικά φιαγμένες και ακούμπαγαν στα παπούτσια.
Μέσα σε όλα άρχισε και η εσωτερική μετανάστευση...
Έφθαναν στις γειτονιές με τους μπόγους και έψαχναν για κανένα δωμάτιο
σε κάποια αυλή να νοικιάσουν και να ενώσουν την φτώχεια τους
με τους συναυλικούς.
Εκείνοι τους δεχόντουσαν με αγάπη...
Τους πήγαιναν στον μπακάλη προκειμένου να πάρουν τεφτέρι
την πιστωτική κάρτα της εποχής.
Ο μπακάλης θα έδινε ανάλογα ποιός τους συνόδευε.
Μέσα σε όλους αυτούς υπήρχαν στις γειτονιές και αυτοί που είχαν σχέση με τον Νόμο...
Αυτούς τους είχαν στο περιθώριο αν και μερικοί βοηθούσαν
ανήμπορους όσο περίεργο και αν ακούγεται.
Δύσκολα και περίεργα χρόνια σε μια διαφορετική Αθήνα.
Από το pisostapalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου